کتاب تویی که عاشق‌ترینی، نوشته مریم بصیری، زندگی امام حسین (ع) را در قالب چهل پرده احساسی و ادبی روایت می‌کند. این اثر، با بیانی عاشقانه و تأثیرگذار، از تولد امام تا لحظه شهادت و سپس واقعه کربلا و اسارت اهل‌بیت را شرح می‌دهد و در نهایت، شور و شوق اربعین حسینی را به تصویر می‌کشد. بصیری با بهره‌گیری از منابع تاریخی معتبر، داستانی مستند و درعین‌حال پرشور خلق کرده است که مخاطب را همراه خود به عمق تاریخ و احساسات می‌برد.

درباره کتاب تویی که عاشق‌ترینی

تویی که عاشق‌ترینی از چهل روایت کوتاه تشکیل شده است که هر کدام بخشی از زندگی امام حسین (ع) را بازگو می‌کنند. نویسنده از ولادت امام آغاز می‌کند، جایگاه ایشان در میان اهل‌بیت را توصیف می‌کند و سپس وقایع منجر به نهضت عاشورا را شرح می‌دهد. روایت‌ها با زبان ادبی و احساسی، صحنه‌های حماسی و غم‌انگیز واقعه کربلا را بازسازی کرده و سپس اسارت اهل‌بیت و سختی‌های مسیر شام را به تصویر می‌کشند. در پایان، نویسنده نگاه خود را به شور و معنویت پیاده‌روی اربعین معطوف می‌کند، جریانی که در طول تاریخ با عشق و ارادت ادامه یافته است.کتاب، علاوه بر روایت عاشقانه و شاعرانه، پژوهشی دقیق از منابع تاریخی نیز ارائه می‌دهد. بصیری برای نوشتن این اثر به منابع دست‌اول رجوع کرده و تلاش کرده است تا حقایق تاریخی را با بیانی هنری و تأثیرگذار بازآفرینی کند.

خواندن کتاب تویی که عاشق‌ترینی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات مذهبی، تاریخ عاشورا و آثار  احساسی درباره امام حسین (ع) مناسب است. کسانی که به دنبال روایتی هنری و متفاوت از واقعه کربلا هستند، می‌توانند از این اثر بهره ببرند. همچنین پژوهشگران و دوستداران آثار مستند تاریخی با نگاهی عاطفی و ادبی، می‌توانند از آن لذت ببرند.

در بخشی از کتاب تویی که عاشق‌ترینی می‌خوانیم:

اولین زائر پیادۀ دنیا پدرمان حضرت آدم است که هزار بار به زیارت‌خانه خدا رفته است. همان‌طور که برادرت امام حسن (ع) نیز بیست و پنج مرتبه از مدینه با پای پیاده به زیارت‌خانه خدا رفته است. زیارت با پای پیاده، سنتی حسنه و محبوب‌ترین وسیله تقرب بنده به خداوند است. عشق به تو و عشق به برکات سفر به دیار تو، چنان در دل و جانمان و جد و سرور به راه انداخته است که فقط راه می‌رویم. هرچند گاه غافل از آن می‌شویم که چه بزرگانی در همین راه به نزد تو شتافته‌اند، تا راه بر ما هموار شده است. علمای بزرگ شیعه بارهاوبارها پای پیاده از حرم پدرت به‌سوی حرم تو گام برداشته‌اند.
بارها حاکمان وقت عراق ادعای خدایی کرده؛ علیه شیعیان شوریده؛ با وهابیت یکی شده و جنگ‌های کوچک و بزرگی در کربلای تو به راه انداختند. به حَرمت حمله و اهانت کرده، تخریبش کرده و اشیای قیمتی حرم را به غارت برده‌اند. سربازان، سوار بر مرکب، وارد صحن‌ها و روضۀ منوره شده؛ مردم را مورد ضرب و شتم قرار داده و ده‌ها هزار نفر را کشته‌اند. (صفحه 143)