سوءتفاهم، دومین نمایش‌نامهٔ آلبر کامو، در مسافرخانه‌ای در قلب چکسلواکی می‌گذرد، مسافرخانه‌ای که دو زن آن را اداره‌ می‌کنند؛ مادری پیر و دخترش، مارتا. در آغاز نمایش‌نامه آن دو مشغول صحبت دربارهٔ ورود مسافری تازه هستند که می‌خواهند به او دارو بخورانند و همان شب در دریاچهٔ سد غرقش کنند، درست همان‌طور که با مسافران پیش از او این کار را انجام داده اند. اگرچه هویت مسافر بر تماشاگران آشکار است، مادر پیر و دخترش او را به‌جا نمی‌آورند. او در اصل فرزند مادر و برادر دختر است که بیست سال پیش پسری ولنگار بوده و خانه و کاشانه‌اش را ترک کرده است.
سوءتفاهم ازلحاظ ساختار بازگشتی است به تئاتر یونان: آن حالت خشک آدمک ‌وار دو زن، زنجیرهٔ مرگبار جنایتی که جنایتی دیگر را به دنبال می‌آورد، قتل در درون خانواده، پیشرفت توقف‌ناپذیر و تعدیل ناپذیر قصد و نیت نخستین و درون‌مایهٔ بازشناسی.
کامو معنای امری به نام «سوءتفاهم» را درهمان ابتدا به‌صورت ضمنی و در پس گفت‌وگوها برایمان تعریف می‌کند: شاید بیهوده می‌گوییم سوءتفاهم امری است که پیش می‌آید. مادر و مارتا سوءتفاهم را پیش می‌آورند و آن را ایجاد می‌کنند.
در سوءتفاهم، کامو به شکلی زیبا و بی‌رحمانه پرده از رنگ‌های خالی از حقیقتِ زندگیِ روزمره برمی‌دارد و جانِ زندگی انسان را در قالب داستانی زنده و محکم به تصویر می‌کشد.

خلاصه کتاب:

مردی که سالهاست در خارج از کشور زندگی می‌کند برای یافتن خواهر و مادر بیوه خود به خانه بازمی‌گردد با گذراندن اتاق‌های اسکان و قتل آن‌ها امرارمعاش می‌کند. ازآنجاکه نه خواهرش و نه مادرش او را به رسمیت نمی‌شناسند

صحنه 1: ظهر سالن پذیرایی یک پانسیون کوچک
مارتا و مادرش به همراه پیرمردی لوس، مهمانخانه‌ای را اداره می‌کنند که در آن مسافران انفرادی ثروتمند را می‌کشند. مارتا می‌خواهد پول کافی برای رفتن وزندگی در کنار دریا را به دست آورد.

جان به خانه‌ای که 20 سال پیش ترک کرده بازگشت. او شنیده است پدرش مرده است. او انتظار داشت که به‌عنوان پسر ولگرد مورد استقبال قرار گیرد، اما مادرش او را نمی‌شناسد.
صحنه 2: اتاق‌خواب، عصر
مارتا کمی با جان گرم می‌گیرد، اما وقتی او به او علاقه‌مند می‌شود هم‌آغوشی با او را رد می‌کند و تصمیم می‌گیرد او را بکشد. او یک فنجان چای دارویی برایش می‌آورد. مادر سعی می‌کند چای را بازیابی کند اما خیلی دیر شده است. جان سعی می‌کند احساسات خود را به او ابراز کند، اما مادر بی‌شخصیت پاسخ می‌دهد. وقتی جان به خواب می‌رود، مارتا پول او را می‌گیرد و آن‌ها آماده می‌شوند تا او را در رودخانه بیندازند.