با گسترش روابط اجتماعی و پیچیده‌تر شدن دغدغه‌های ذهنی، روزبه‌روز نیاز انسان به آگاهی و تحلیل ساختار روان و ذهن بیش‌تر شده است. امروزه معنای زندگی و مرگ طوری درهم‌تنیده شده‌اند که انسان را در درجهٔ اول با خود و در مرحلهٔ بعد با جهان اطراف بیگانه کرده است. انسان بدون آگاهی و به‌دست‌آوردن بینش درست، نمی‌تواند به زندگی و وجود خود معنا دهد. به همین دلیل است که هر روزه انسان‌ها بیش‌ازپیش به علم روانکاوی نیازمند و البته علاقه‌مند می‌شوند.
 
 روان انسان آن‌قدر گره و پیچیدگی دارد که بی‌توجهی به آن می‌تواند آدمی را در پیش‌پاافتاده‌ترین مسائل درگیر و ناتوان کند. آدم‌ها نیاز دارند تا به نقاط قوت و ضعف خودآگاه شوند تا بتوانند در مسیری درست - راهی که برای هر کس متفاوت با دیگری است - قدم بردارند. این توانایی با کسب دانش تاریخی، علمی و روانی به دست می‌آید. دانشی که کسب‌کردن آن مستلزم وقت و پشتکار زیاد است؛ اما راه‌هایی وجود دارد که بتوان در هر زمینه‌ای به نیاز خود پاسخ داد. در علم روان‌شناسی اصلاحات و مفاهیم پیچیدهٔ بسیاری وجود دارد که برای انسانی عادی که تخصصی در این زمینه ندارد، نامفهوم و گنگ به نظر می‌رسند.
 یالوم یکی از آن افرادی است که توانسته با زبان ساده و روان، تعابیر سنگین و پیچیدهٔ روان‌شناسی را برای بسیاری قابل‌فهم کند. رسالتی که در بسیاری از آثارش به‌خوبی از عهدهٔ آن برآمده است. اروین یالوم در کتاب درمان شوپنهاور با تمرکز بر نظریه‌های «شوپنهاور» به جستجوی معنای زیستن و روابط انسانی می‌پردازد و ضمن طرح‌کردن مسائل ذهنی و روانی انسان، جهان‌بینیِ عموم مردم را به چالش می‌کشد.

دربخشی  از کتاب درمان شوپنهاور می خوانیم:

فرد عاقل و خردمند، چه زن چه مرد، زندگی خود را صرف تعقیب محبوبیت نمی‌کند. این سراب و امیدی واهی است. محبوبیت تعیین نمی‌کند چه چیزی درست یا پسندیده است؛ بلکه کاملاً برعکس، محبوبیت نقش یکسان‌سازی و سقوط دهندگی بی‌صدا را دارد. خیلی بهتر است که در جستجوی ارزش‌ها و اهداف خود باشیم.