کتاب «سلام آقای باران» نوشته سید سعید هاشمی است. این کتاب با زبان شعر و نثر، حال و هوایی معنوی و عاشقانه دارد و به موضوعاتی مرتبط با زیارت و فضای مذهبی می‌پردازد. کتاب در قطع خشتی و در حدود 28 صفحه منتشر شده و بیشتر مناسب مخاطبان بزرگسال است. در این اثر، شاعر با توصیف نور گنبد و حال و هوای زیارت، فضای معنوی و حضور مردم در حرم را به تصویر می‌کشد و حس و حال زیارت را به زبانی شاعرانه و دلنشین بیان می‌کند. کتاب به نوعی ادای احترام به فضای مقدس و روحانی زیارت است و با استفاده از تصاویر زیبا و کلمات ساده، احساسات معنوی را منتقل می‌کند. «سلام آقای باران» نمونه‌ای از آثار ادبی و شعری است که با محوریت موضوعات دینی و فرهنگی نوشته شده و برای علاقه‌مندان به شعر و ادبیات معنوی توصیه می‌شود.

درباره کتاب سلام آقای باران

کتاب «سلام آقای باران» موضوعات اصلی‌اش حول حال و هوای معنوی و زیارتی است. این اثر با زبان شعر و نثر، فضای روحانی زیارت را به تصویر می‌کشد و به احساسات معنوی زائران، حضور در حرم و ارتباط با مقدسات می‌پردازد. در این کتاب، مفاهیمی مانند عشق و ارادت به اهل بیت، نورانیت و آرامش معنوی، و تجربه حضور در مکان‌های مقدس مطرح شده است. همچنین کتاب با توصیف نور گنبد و فضای حرم، حس معنوی و دلدادگی را به خواننده منتقل می‌کند و به نوعی ادای احترام به فضای مقدس زیارت است.

خواندن کتاب سلام آقای باران را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

کتاب «سلام آقای باران» مجموعه‌ای از شعرهای آهنگین و کودکانه است که موضوعاتی مانند باران، امام خوبی‌ها، سفیدی برف، بازی بچه‌ها و مفاهیم عاطفی و مذهبی را برای کودکان 5 تا 8 سال به زبان ساده و جذاب بیان می‌کند. این کتاب با تصاویر رنگی و طراحی کودکانه منتشر شده و هدف آن پرورش قوه تخیل، تقویت مهارت مشاهده، ترویج فرهنگ زیارت و ارتباط با پروردگار است. بنابراین، خواندن کتاب «سلام آقای باران» به کودکان خردسال، به ویژه گروه سنی 5 تا 8 سال، توصیه می‌شود. همچنین والدین، مربیان و آموزگاران که به دنبال کتاب‌های شعر و داستان با مضامین مذهبی و تربیتی برای کودکان هستند، می‌توانند این کتاب را به عنوان منبعی مناسب انتخاب کنند.

در بخشی از کتاب سلام آقای باران می‌خوانیم 

برف، روی پشت بام، روی شاخه‌های توت، کوچه‌های یخ‌زده، خلوت است و پُرسکوت، باز رو به آسمان، شُکر می‌‌کند پدر، شال، دور گردنش، یک کلاه، روی سر، بعد روزها پدر، شادمان و خنده‌روست، می‌رود به سمت در، پارویی به دست اوست، باز هم به دست او، ذره ذره بی‌صدا، رُفت و روب می‌شوند، برف پشت‌بام‌ها، شب که می‌شود، پدر، می‌رسد به خانه‌مان، دست‌های خسته‌اش، غرق میوه است و نان.