کتاب «هنگامی که نیچه گریست» نوشته اروین د. یالوم، رمانی فلسفی و روان‌شناختی است که داستانی خیالی از ملاقات بین فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، و یوزف برویر، پزشک و روان‌درمانگر اتریشی، را در وین قرن نوزدهم روایت می‌کند. در این داستان، نیچه که در آستانه خودکشی و گرفتار افسردگی و سردردهای شدید است، توسط لو سالومه به برویر معرفی می‌شود تا از نظر جسمی و روحی درمان شود. «هنگامی که نیچه گریست» برای علاقه‌مندان به فلسفه، روان‌شناسی، ادبیات داستانی و کسانی که می‌خواهند با زندگی و افکار نیچه و همچنین بنیان‌های روانکاوی آشنا شوند، بسیار توصیه می‌شود. این کتاب همچنین جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را دریافت کرده و یکی از آثار برجسته اروین یالوم به شمار می‌رود.

درباره کتاب «هنگامی که نیچه گریست» 

رمان بر گفت‌وگوهای عمیق و پیچیده میان نیچه و برویر تمرکز دارد که در آن‌ها مباحثی چون رنج انسان، معنای زندگی، نقش ناخودآگاه و فلسفه مطرح می‌شود. برویر در تلاش است نیچه را به درمان ترغیب کند، اما در این مسیر خود نیز تحت تأثیر اندیشه‌های نیچه قرار می‌گیرد و به نوعی درمانگر و درمانجو به صورت همزمان می‌شوند. این کتاب تلفیقی از واقعیت و خیال است و با زبانی روان و جذاب، مفاهیم فلسفی و روان‌شناختی را در قالب داستانی پرکشش بیان می‌کند. کتاب «هنگامی که نیچه گریست» بخش‌هایی از زندگی فریدریش نیچه را در دوره‌ای از سال 1882 در وین به تصویر می‌کشد، زمانی که نیچه در آستانه خودکشی و گرفتار افسردگی و سردردهای شدید است. این رمان داستان ملاقات خیالی نیچه با یوزف برویر، پزشک و روان‌درمانگر، را روایت می‌کند که تلاش می‌کند نیچه را از نظر جسمی و روحی درمان کند و او را از افکار خودکشی نجات دهد. در این کتاب، جنبه‌های مختلفی از زندگی نیچه به تصویر کشیده شده است: وضعیت جسمی و روانی نیچه در آن دوره، شامل سردردهای شدید، افسردگی و رنج‌های درونی که او را به آستانه خودکشی رسانده‌اند. روابط پیچیده نیچه با خانواده‌اش، به ویژه تسلط مادر و خواهرش بر او و تأثیر این روابط بر دیدگاه‌هایش نسبت به عشق و زنان. اعتراف نیچه به ناتوانی و عجز در عشق و روابط عاطفی که در گفت‌وگوهای خیالی با دکتر برویر مطرح می‌شود. مباحث فلسفی و روان‌شناختی درباره رنج انسان، معنای زندگی، اراده، و نقد ارزش‌های اخلاقی سنتی که در قالب گفت‌وگوهای عمیق بین نیچه و برویر بیان می‌شود. تلاش نیچه برای یافتن معنا و ارزش‌های جدید در زندگی و فلسفه‌اش در برابر بحران‌های شخصی و روانی. این رمان تلفیقی از واقعیت و خیال است که با استفاده از گفت‌وگوهای فلسفی و روانکاوانه، تصویری انسانی و در عین حال فلسفی از نیچه ارائه می‌دهد و به بررسی درونیات و چالش‌های او در آن دوره حساس زندگی‌اش می‌پردازد.

خواندن کتاب «هنگامی که نیچه گریست» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «هنگامی که نیچه گریست» به کسانی توصیه می‌شود که به ترکیب فلسفه و روان‌شناسی علاقه‌مندند و می‌خواهند با مفاهیم عمیق انسانی مانند رنج، امید، معنای زندگی و وسواس فکری آشنا شوند. این کتاب برای: علاقه‌مندان به فلسفه، به ویژه فلسفه نیچه و اندیشه‌های اگزیستانسیالیستی. کسانی که به روان‌درمانی و روانکاوی علاقه دارند و می‌خواهند دیدی داستانی و فلسفی از این حوزه‌ها داشته باشند. خوانندگانی که به رمان‌های روانشناختی با گفت‌وگوهای عمیق فلسفی و روانی علاقه‌مندند. افرادی که می‌خواهند با زندگی و چالش‌های درونی نیچه در دوره‌ای حساس از زندگی‌اش آشنا شوند. کسانی که به داستان‌هایی با ترکیب واقعیت و خیال و روایت‌های تأمل‌برانگیز علاقه دارند. این کتاب با زبانی روان و داستانی جذاب، خواننده را به سفری فکری و درونی می‌برد که در آن همزمان با قهرمانان داستان به تفکر، تأمل و گاه احساسات عمیق انسانی دعوت می‌شود.

در بخشی از کتاب «هنگامی که نیچه گریست» می‌خوانیم

بی‌حساب بچه دار شدن اشتباه است؛ بچه دار شدن برای کاستن از تنهایی خویش غلط است. هدف دار کردن زندگی با تولید چون خودی، اشتباه است و نباید با تولید مثل، درصدد رسیدن به جاودانگی باشیم... اگر از فاصله‌ی دور به تماشای خودت بنشینی، خواهی دید که یک چشم انداز وسیع همواره از شدت مصیبت میکاهد. اگر به اندازه‌ی کافی صعود کنیم، به ارتفاعی می‌رسیم که در آن مصیبت، دیگر مصیبت بار جلوه نمی‌-کند... ما بیشتر دلباخته‌ی اشتیاقیم تا دلباخته‌ی آن چه اشتیاقمان را برانگیخته است.