چرکنویس

کتاب «چرکنویس» نوشته بهمن فرزانه، رمانی نوستالژیک و دلنشین است که زندگی دو دوست به نام‌های بهرام و قاسم را روایت می‌کند. این دو از کودکی با هم بزرگ شده‌اند و در یک خانه قدیمی در تهران قدیم زندگی می‌کنند. بهرام از خانواده‌ای متمول است و قاسم نوکر وفادار او به شمار می‌رود. علاقه مشترک این دو به سینما و فیلم‌های خارجی، محور اصلی داستان است و باعث شکل‌گیری ماجراجویی‌ها و خاطراتی شیرین و گاهی تلخ می‌شود. داستان با زبان اول‌شخص و از نگاه بهرام روایت می‌شود که اکنون در پاریس زندگی می‌کند و با نوشتن خاطراتش تلاش می‌کند غبار زمان را از خاطرات گذشته‌اش بزداید. کتاب تصویری نوستالژیک از تهران قدیم، زندگی در خانه‌های بزرگ و پرجمعیت، و فرهنگ خانواده‌های ایرانی آن دوران ارائه می‌دهد. در کنار شیرینی خاطرات کودکی، تلخی‌های جنگ و انقلاب و تأثیرات آن بر زندگی شخصیت‌ها نیز به خوبی به تصویر کشیده شده است. «چرکنویس» با نثری روان و دقیق، ترکیبی زیبا و اندوهگین از احساسات، عواطف و پیچیدگی روابط انسانی در ایران پیش و پس از جنگ است. این اثر علاوه بر روایت دوستی و عشق به سینما، به تأثیرات اجتماعی و تاریخی بر زندگی افراد نیز می‌پردازد و فضایی ملموس و انسانی خلق می‌کند.

درباره کتاب «چرکنویس»

این رمان دارای دو شخصیت اصلی به نام‌های بهرام و قاسم است که از کودکی با هم بزرگ شده‌اند و اکنون هم در کنار هم زندگی می‌کنند و بسیار با یکدیگر رفیق و صمیمی هستند. تنها تفاوت آن‌ها فاصله‌ی طبقاتی‌شان بود، زیرا بهرام در خانواده‌ی ثروتمند و پولداری به دنیا آمده بود، اما قاسم در خانواده فقیر و تنگ‌دست. در حقیقت این رمان داستان ارباب و نوکری را شرح می‌دهد که هر دوی آن‌ها به سینما و فیلم علاقه‌ی خاصی دارند و همین موضوع هم موجب نزدیک‌تر شدن آن‌ها به هم شده بود. علاقه شدید این دو به سینما و فیلم داستان‌های هیجان‌انگیزی را رقم می‌زند و همچنین در کنار این جذابیت رویدادهای تلخ و محزون کننده‌ای هم اتفاق می‌افتد که شما را حیرت‌زده می‌کند.

خواندن کتاب «چرکنویس» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به رمان‌های نوستالژیک و خاطره‌انگیز که دوست دارند تصویری زنده و دقیق از تهران قدیم و زندگی اجتماعی آن دوران را تجربه کنند. کسانی که به داستان‌های روانشناسانه و اجتماعی علاقه دارند و می‌خواهند روایت‌هایی درباره روابط انسانی، دوستی‌های عمیق و تأثیرات زمان و تحولات تاریخی بر زندگی افراد بخوانند. مخاطبانی که به ادبیات معاصر ایران با رویکردی واقع‌گرایانه و بدون اغراق علاقه‌مندند و می‌خواهند تصویری متفاوت از دوران انقلاب و جنگ در قالب داستانی جذاب و ملموس داشته باشند. خوانندگانی که به داستان‌های شخصیت‌محور با نثری روان و ساده علاقه دارند و می‌خواهند با زندگی روزمره و دغدغه‌های انسانی در بستر تاریخی آشنا شوند. کسانی که به ادبیات اجتماعی-فرهنگی و تحلیل روابط انسانی علاقه‌مندند و می‌خواهند داستانی درباره عشق به سینما، دوستی و تأثیرات طبقه اجتماعی و تحولات تاریخی بخوانند.

در بخشی از کتاب «چرکنویس» می‌خوانیم

«مام نامه‌های گیتی به اسم قاسم به خواربارفروشی سر خیابان دولت می‌آمدند. او به تمام جریان آن «دختره» آگاه است. بله، همان دختره که دماغ کوفته‌ای داشت. قاسم می‌گفت: «دوشس بنده خیلی از او خوشگل‌تر است. البته چشمان قشنگی دارد ولی آن دماغ چیست؟» گاه تنها عکسی را که از گیتی دارم بیرون می‌کشم و می‌بینم که حق با اوست. دماغ کوفته‌ای داشته است؛ عکس سیاه و سفید شش در چهار. به نظرم مال زمان دبیرستان است. پشت آن با جوهر سبز نوشته: «به تو، به امید آینده.» از بس آن را دست‌مالی کرده‌ام، جوهر آن کم رنگ شده. همان دو سه کلمه هم با هم قاطی شده‌اند. شده است مثل تلفن‌بازی بچگی. «به امید آینده» ولی آینده من چه بوده است؟ سال‌هایی خالی و ساکت در داخل خانه و سال‌هایی پر سر و صدا، پر از «انقلاب» و پر از «جنگ» در خارج از خانه. من «آینده» نمی‌خواستم. زمان حال هم که هرگز وجود ندارد. حالا با نوشتن این خاطرات دارم به گذشته متوسل می‌شوم. به قول قاسم که چیزی از افعال سردر نمی‌آورد، به آن افعال روی آورده‌ام. به «ماضی» آن هم «ماضی بعید».