کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری» نوشته محسن عباسی ولدی، به تبیین جایگاه همسری و مادری و ارتباط آن با تربیت دختران می‌پردازد. این کتاب با رویکردی تربیتی و دینی، نقش مادری و همسری را در شکل‌گیری نسل و جامعه برجسته می‌کند و اهمیت تقدس این نقش‌ها را در نگاه دختران و مردان جامعه بررسی می‌نماید. این کتاب برای والدین، مربیان و همه کسانی که دغدغه تربیت دینی و هویتی دختران را دارند، مناسب است. همچنین به کسانی توصیه می‌شود که می‌خواهند نقش مادری و همسری را در تربیت نسل آینده برجسته کنند و در برابر تأثیرات منفی فرهنگی مقاومت نمایند. کتاب «دختران و همسری و شغل ناب مادری» با تأکید بر اهمیت نقش مادری و همسری، راهنمایی جامع و کاربردی برای تربیت دختران در مسیر بندگی و مسئولیت‌های خانوادگی ارائه می‌دهد.

درباره کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری»

کتاب در چند بخش تنظیم شده که شامل بررسی هویت زنانگی، ضرورت و تقدس مادری و همسری، تأثیر نگاه مردان به این نقش‌ها، و نقد فرهنگ غربی و رسانه‌ها است. همچنین، کتاب مقدمه‌ای برای جلد سیزدهم مجموعه «من دیگر ما» است که به راهکارهای آماده‌سازی دختران برای ایفای نقش مادری و همسری می‌پردازد. کتاب به سوالات مهمی درباره آینده دختران و نقش والدین در تربیت آن‌ها پاسخ می‌دهد، از جمله اینکه چگونه باید دختران را برای همسری و مادری آماده کرد و این نقش‌ها را مقدس شمرد. نویسنده به چالش‌های فرهنگی و اجتماعی که باعث کمرنگ شدن جایگاه مادری و همسری شده‌اند، اشاره می‌کند و هشدار می‌دهد که حذف دغدغه مادری و همسری می‌تواند زمینه‌ساز فساد در جامعه شود. کتاب به بررسی تأثیر رسانه‌ها و فرهنگ غربی در تضعیف قداست مادری و همسری می‌پردازد و نقش این عوامل را در تغییر نگرش دختران نسبت به این نقش‌ها تحلیل می‌کند. بخش‌هایی از کتاب به اهمیت بندگی خدا و نقش آن در تربیت دختران اختصاص یافته است و با استفاده از الگوهای دینی مانند حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) به تبیین جایگاه زن در خانواده و جامعه می‌پردازد. نویسنده در کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری» نقش مادری و همسری را بسیار مقدس و اساسی در تربیت دختران و شکل‌گیری نسل و جامعه می‌داند. او مادری را شغل ناب و وظیفه اصلی زن معرفی می‌کند که باید با تمام همت و عشق انجام شود و تأکید دارد که مادری و همسری باید در اولویت زندگی دختران قرار گیرد و به آن‌ها تقدس داده شود. نویسنده هشدار می‌دهد که اگر این نقش‌ها از ذهن دختران زدوده شود، زمینه فساد و انحراف در جامعه فراهم می‌شود و دختران به جای تمرکز بر این نقش‌ها، به ظاهر و فعالیت‌های فرعی روی می‌آورند که نتیجه آن آسیب‌های تربیتی است. همچنین، نویسنده معتقد است که مادر مظهر مهر و محبت در خانه است و بیشترین تأثیر را در شکل‌گیری شخصیت و خلق و خوی فرزندان دارد. تربیت فرزندان به معنای عام کلمه در قلمرو صلاحیت مادر است و تا سال‌های اولیه زندگی کودک، مادر همراه و الگوی اصلی اوست. او با رفتار و منش خود، انسان‌هایی پاک و مهربان تربیت می‌کند که از ناپاکی‌ها و کینه‌ها دور باشند. در نهایت، نویسنده تأکید می‌کند که روحیه بندگی و سرسپردگی به اوامر الهی محور اصلی تربیت دختران است و این رویکرد، نسلی پاک و آراسته به جامعه تحویل می‌دهد.

خواندن کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری» به ویژه به این گروه‌ها توصیه می‌شود: والدین و مربیانی که دغدغه تربیت دینی، هویتی و اخلاقی دختران خود را دارند و می‌خواهند آن‌ها را برای نقش‌های همسری و مادری آماده کنند. کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر جایگاه همسری و مادری در تربیت دختران و تأثیر آن بر آینده خانواده و جامعه هستند. افرادی که می‌خواهند با چالش‌های فرهنگی و اجتماعی معاصر، به ویژه تأثیر رسانه‌ها و فرهنگ غربی بر نگرش دختران نسبت به مادری و همسری آشنا شوند. مخاطبان بزرگسال و مربیان تربیتی که به دنبال متنی روان، مشاوره‌ای و مبتنی بر مبانی دینی و روان‌شناسی برای تربیت دختران هستند. کسانی که می‌خواهند نقش مقدس مادری و همسری را در تربیت نسل آینده برجسته کنند و به دنبال راهنمایی‌های کاربردی برای حفظ این ارزش‌ها در خانواده و جامعه‌اند.

در بخشی از کتاب «من دیگر ما - کتاب دوازدهم: دختران و همسری و شغل ناب مادری» می‌خوانیم

مسائل مطرح شده در بارۀ زن، یکی از موضوعات پُرچالش در بحث‌های علمی بوده و هست. از نگاه بنده، بسیاری از این چالش‌ها به جهت استقالی است که انسان در برابر خدا اعام کرده است. اگر خدا را خالق، مالک و مدبّر خویش بدانیم، می‌بینیم این پیچیدگی‌ها کاف سر در گمی نیست که نشود آن را با سرانگشت بندگی باز کرد. آیا باور کرده‌ایم جز بندگی، هیچ هدف دیگری برای زندگی قابل ترسیم نیست؟ چه قدر با این اعتقاد، زندگی می‌کنیم؟ این اعتقاد را چه اندازه در فرزندانمان نهادینه کرده‌ایم؟ پدر و مادر موفّق، کسانی هستند که خوش بختی و بدبختی را در چیزی جز بندگی جستجو نکرده‌اند و همین باور را در جان فرزندانشان جاری می‌کنند. در مسیر تربیتی بسیاری از والدین، انحراف از همین نقطه آغاز می‌شود: فراموش کردن هدف زندگی. اگر چه اصل بندگی، جنسیت بردار نیست، ولی بدون تردید مصداق‌های بندگی برای زن و مرد، تفاوت‌هایی دارد که قابل انکار نیست. ما برای بندگی دخترانمان چه مصداق‌هایی را در نظر گرفته‌ایم؟ پاسخ این پرسش از حیاتی‌ترین پاسخ‌ها در مسیر تربیت دختران است.