سقوط آخرین رمان کامل‌شده‌ی آلبر کامو، نویسنده و فیلسوف فرانسوی‌ست که در سال 1956 منتشر شد. این اثر یکی از مهم‌ترین رمان‌های فلسفی قرن بیستم به شمار می‌رود و با ساختاری متفاوت و در قالب تک‌گویی‌های پیوسته، تصویری پیچیده و چالش‌برانگیز از وجدان انسانی، مسئولیت‌پذیری و ریاکاری اخلاقی ارائه می‌دهد. کامو در این کتاب، دغدغه‌های فلسفی خود را درباره‌ی گناه، قضاوت، معنا و سقوط اخلاقی انسان، به شکل هنرمندانه‌ای روایت می‌کند.

درباره کتاب سقوط

روایت رمان از زبان ژان باپتیست کلامنس، یک وکیل موفق و محترم پاریسی است که اکنون در آمستردام زندگی می‌کند و در میخانه‌ای به نام «مکزیکو سیتی» برای یک مخاطب ناشناس از گذشته‌ی خود می‌گوید. کلامنس با زبانی طنزآمیز و اعتراف‌گونه، تصویری از غرور، خودفریبی و دوگانگی‌اش به عنوان فردی عدالت‌طلب و خیرخواه ارائه می‌دهد؛ اما به تدریج، چهره‌ی واقعی او و سقوط اخلاقی‌اش برملا می‌شود.
حادثه‌ای ساده اما تکان‌دهنده—بی‌تفاوتی‌اش نسبت به خودکشی دختری روی پل—باعث می‌شود کلامنس با ریاکاری درونی و بی‌معنایی نقش اجتماعی‌اش مواجه شود. او دیگر نمی‌تواند نقش قاضی یا نجات‌دهنده را بازی کند، بلکه به «قاضی توبه‌کار» بدل می‌شود؛ کسی که اعتراف می‌کند تا دیگران را نیز به اعتراف وادار کند.
این رمان، همچون تفسیر مدرنی بر ماجرای هبوط آدم از بهشت، مفاهیمی چون بی‌گناهی، داوری، آزادی، و مسئولیت را زیر ذره‌بین می‌برد و از طریق بحران درونی یک شخصیت، نقدی عمیق به وجدان جمعی انسان مدرن وارد می‌کند.

خواندن کتاب سقوط را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

سقوط کتابی‌ست برای علاقه‌مندان به ادبیات فلسفی، اگزیستانسیالیسم، و مباحث اخلاقی و روان‌شناختی. اگر به نوشته‌های کامو، سارتر یا داستایفسکی علاقه‌مندید و دوست دارید رمانی بخوانید که بیش از آنکه پاسخی به پرسش‌های بنیادین باشد، خودِ پرسش را به شکلی هوشمندانه مطرح کند، این کتاب گزینه‌ی درخشانی‌ست. مخاطبانی که به تحلیل شخصیت، بازی‌های زبانی و روایت‌های تک‌گویی علاقه‌مندند نیز از این اثر بهره‌ی فراوان خواهند برد.