کتاب «فرضیه کمونیسم» نوشته آلن بدیو، اثری فلسفی است که بهطور مستقیم نه صرفاً به سیاست میپردازد و نه به فلسفه سیاست، بلکه از طریق بحث مفصل درباره سه نمونه تاریخی مهم — مه 68 فرانسه، انقلاب فرهنگی چین و کمون پاریس — تحلیل میکند که شکستهای این رخدادها که با فرضیه کمونیسم پیوند داشتند، در واقع مراحل تاریخی این فرضیه هستند. «فرضیه کمونیسم» کتابی فلسفی و تحلیلی است که به بازاندیشی تاریخی و نظری ایده کمونیسم میپردازد و برای علاقهمندان به فلسفه سیاسی و نقد اجتماعی بسیار مفید است.
بدیو تأکید میکند که این شکستها نباید به معنای پایان یا نفی کمونیسم تلقی شوند، بلکه همچنان الهامبخش سوژههای سیاسیاند، حتی اگر واژه «کمونیسم» بهطور مستقیم به کار نرود. این کتاب در قالب فلسفی و تحلیلی، به بررسی پیوند میان فلسفه و شرط سیاسی میپردازد و نقدی بر نولیبرالیسم و سرمایهداری معاصر ارائه میدهد که تلاش میکنند کمونیسم را بهعنوان یک فرضیه سیاسی بیاعتبار کنند. بدیو همچنین به شور و اشتیاق نوظهور برای بازخوانی و احیای ایده کمونیسم در میان نسل جوان و فیلسوفان معاصر اشاره میکند. فرضیه کمونیسم کتابی فلسفی است. این کتاب، علیرغم همهٔ ظواهر، بهطور مستقیم نه به سیاست میپردازد ( هرچند بهطور قطع بدان اشاره دارد ) و نه به فلسفهٔ سیاست (هرچند که از نوعی پیوند میان فلسفه و شرط سیاسی آن حکایت دارد). در این کتاب از طریق بحثی مفصل درباره سه نمونهٔ تاریخی (مه 68، انقلاب فرهنگی چیـن و کمـون پاریس) چنین استدلال میشود که شکستهای نمایان و گهگاه خونینِ این رخدادها که پیوند نزدیکی با فرضیهٔ کمونیسم داشتند، بهواقع، در حکم مراحلی در تـاریخ این فرضیه بودند و هستند. دستکم به نزد همهٔ آنانی که بهواسطهٔ استفادهٔ تبلیغاتی از مفهوم شکست کور نشدهاند، یعنی همهٔ آنانی که در مقام سوژههای سیاسی هنوز از فرضیهٔ کمونیسم الهام میگیرند، حتی اگر واژهٔ «کمونیسم» را در عمل بهکار نبرند. آنچه در سیاست بهحساب میآید فکرها، سازمانها و عملهایند.
علاقهمندان به فلسفه سیاسی و نظریههای چپ رادیکال که میخواهند تحلیلی عمیق و فلسفی درباره ایده کمونیسم و تحولات تاریخی آن داشته باشند. دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی، جامعهشناسی و فلسفه که به بررسی شکستها و استمرار ایده کمونیسم در قرن بیستم و امروز علاقهمندند. کسانی که به نقد سرمایهداری و نولیبرالیسم معاصر توجه دارند و به دنبال راهکارها و فرضیههای تازه برای تغییر وضعیت موجود هستند. خوانندگانی که میخواهند با دیدگاه بدیو درباره «کمونیسم نو» و ضرورت بازخوانی این ایده آشنا شوند و نقش آن را در سیاست معاصر درک کنند. همچنین، این کتاب برای افرادی مناسب است که میخواهند فلسفه را به عنوان ابزاری برای تغییر اجتماعی و سیاسی جدی بگیرند و با چالشهای نظری و عملی کمونیسم مواجه شوند. به طور خلاصه، «فرضیه کمونیسم» کتابی فلسفی و تحلیلی است که برای مخاطبانی که به دنبال فهمی انتقادی، تاریخی و نظری از کمونیسم و امکانهای سیاسی نوین هستند، بسیار مفید و ضروری است.
«کلمهٔ «کمونیسم» اینک باز به گردش افتاده است، همراه با این فرضیهٔ عام که میتواند متضمن رویههای سیاسی اثرگذاری باشد. کنفرانسی تحت عنوان کلی «ایدهٔ کمونیسم» در روزهای 13 تا 15 مارس 2009 در لندن برگزار شد. دو نکتهٔ اساسی را باید دربارهٔ این کنفرانس توضیح داد. اول از همه، علاوه بر دو چهرهٔ دعوتکننده (اسلاوی ژیژک و خودم)، نامهای بزرگ فلسفهٔ حقیقی زمانهٔ ما (که منظورم فلسفهای است محدودناشدنی به کارهای آکادمیک یا پشتیبانی از نظام حاکم) در آن حضوری پررنگ داشتند. کنفرانس طی سه روز پذیرای سخنرانیهایی بود از جودیت بالسو، برونو بوستیلز، تری ایگلتن، پیتر هالوارد، مایکل هارت، تونی نگری، ژاک رانسیر، الساندرو روسّو، آلبرتو توسکانو و جانی واتیمو. ژان لوک نانسی و وانگ هوتی هم دعوت ما را پذیرفته بودند اما به دلایلی خارج از اختیارشان نتوانستند در کنفرانس شرکت کنند. همهٔ آنها شروط تعیینشده برای شرکت در کنفرانس را بهدقت خوانده بودند: آنها میبایست، صرفنظر از رهیافتشان، با این نکته موافقت میداشتند که کلمهٔ «کمونیسم» اینک میتواند و باید بار دیگر ارزشی مثبت کسب کند. نکتهٔ دوم آن است که مؤسسهٔ علوم انسانی بِرکبِک، که میزبان این کنفرانس بود، مجبور شد سالنی عظیم با گنجایش هزار نفر را اجاره کند تا بتواند جایی کافی برای جمعیتی فراهم آورد که عمدتاً متشکل از جوانان بود. این شور و شوق مشترک از ناحیهٔ فیلسوفان و خوانندگانشان، هردو، برای کلمهای که تقریباً 30 سال پیش از سوی افکار عمومی به مرگ محکوم شده بود شگفتی همگان را برانگیخت. متن سخنرانی خود من به این رساله در باب فرضیهٔ کمونیسم ضمیمه شده است.»
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» میباشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir