توت فرنگی و خامه

توت‌فرنگی و خامه نوشتار گینزبورگ زنانه، طنزآمیز و انسانی است. محور آثارش مقایسه یا تجارب زیسته و ابزارش گفت‌وگو است. درست از رهگذار همین ارکستراسیون گفت‌وگوها است که گینزبورگ به ساحتِ حقیقتِ زندگی نزدیک می‌شود و از آن پرسش می‌کند. در حالیکه دست خواننده را در دست دارد، او را به قلب این پرسش و پاسخ می‌کشاند، بی‌آن‌که مرعوبش سازد، گویی‌ در خانه‌ خود سکونت دارد. صحبت کردن با کلمه‌های رایج در عالم روزمرگی، آسان ولی پیش‌پاافتاده، به نثر او بعد محاوره‌ای می‌بخشد. همین ویژگی همراه با اصالت و روانی نثر، از او نویسنده‌ای ساخته بیگانه‌ با سنت‌های رایج آن دوران ایتالیا که عمدتاً بر فضل‌فروشی و خودمحوری استوار بود. خانواده محور اصلی ماجراهای آثار گینزبورگ است. او خانواده را نمودی کوچک و قابل درک از جامعه‌ اصلی با مصائب دوران جنگ فرض می‌کند. شخصیت‌هایش اگرچه در میدان جنگ نیستند، با نتایج جنگ دست و پنجه نرم می‌کنند. گینزبورگ تغییر مناسبات انسانی، پراکنده شدن و زوال تدریجی را نشان می‌دهد. او اشرافیت به انتها رسیده‌ای را نیز نشان می‌دهد که در نهایت باید در چمدان‌ها جابه‌جا شود. در جایی پسر بزرگ خانواده که قرار است بعد از پدر نقش تصمیم‌گیرنده را داشته باشد، چنان در ناامیدی غرق می‌شود که پیش از رسیدن دامنه‌ی جنگ به ایتالیا دست به خودکشی می‌زند. کتاب حاضر یکی از نمایشنامه‌های اوست که بارها به صحنه رفته است.