عقربه های جا مانده - زندگینامه داستانی شهید احمد فرگاه به روایت شهید و همسر شهید منیره منصف

کتاب «عقربه‌های جا مانده» اثر سمانه خاکبازان زندگینامه داستانی شهید احمد فرگاه است که به روایت خود شهید و همسرش، منیره منصف، نوشته شده است. این کتاب تصویری زنده و دقیق از زندگی پر فراز و نشیب این شهید بزرگوار ارائه می‌دهد و به بیان خاطرات، مجاهدت‌ها و ویژگی‌های اخلاقی او می‌پردازد. روایت کتاب بر اساس گفت‌وگوها و تجربیات نزدیکان شهید، به ویژه همسرش، شکل گرفته و تلاش دارد ابعاد مختلف شخصیت و زندگی او را به خواننده منتقل کند. شهید احمد فرگاه متولد سال 1329 در کاشان بود و در سال 1366 در جریان مأموریتی در منطقه فاو به شهادت رسید. او از مردان بلندهمت و فعال در حوزه کتاب و فرهنگ بود و نقش مهمی در مدیریت فرهنگی و هنری داشت. کتاب «عقربه‌های جا مانده» با هدف معرفی این شخصیت برجسته و الگوسازی برای نسل‌های جوان نوشته شده است. این اثر، علاوه بر بیان رشادت‌های شهید در دوران دفاع مقدس، به جنبه‌های انسانی، خانوادگی و فرهنگی زندگی او نیز توجه دارد و به عنوان منبعی مهم برای شناخت بهتر شهدا و انتقال ارزش‌های ایثار و فداکاری به نسل‌های جدید شناخته می‌شود. کتاب در مراسمی با حضور خانواده شهید، همرزمان و مسئولان فرهنگی رونمایی شده است.

درباره کتاب عقربه‌های جا مانده - زندگینامه داستانی شهید احمد فرگاه به روایت شهید و همسر شهید منیره منصف

کتاب «عقربه‌های جا مانده» با روایت داستانی و نزدیک به زندگی شهید احمد فرگاه، به نوجوانان کمک می‌کند تا اهمیت شهادت و ایثار را به صورت ملموس و انسانی درک کنند. این کتاب با ارائه خاطرات و تجربیات واقعی از زندگی شهید، به ویژه از زبان همسرش، ابعاد مختلف ایثارگری و فداکاری را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که شهادت نه تنها یک رویداد تاریخی بلکه انتخابی آگاهانه و معنوی است که در مسیر حفظ ارزش‌ها و آرمان‌های بزرگ شکل می‌گیرد. از طریق بیان زندگی شخصی، خانوادگی و فرهنگی شهید فرگاه، نوجوانان با مفهوم ایثار به عنوان رفتاری مسئولانه و ارزشمند آشنا می‌شوند که در شرایط سخت و دشوار، جان و آسایش خود را در راه اهداف والاتر فدا می‌کنند. این روایت‌ها باعث ایجاد همذات‌پنداری و انگیزه در نوجوانان می‌شود تا ارزش‌های اخلاقی، شجاعت و فداکاری را در خود تقویت کنند. مطالعات و پژوهش‌های مرتبط نشان می‌دهند که ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در میان نوجوانان از طریق داستان‌های واقعی و الگوهای رفتاری مؤثر، نقش مهمی در شکل‌گیری هویت دینی و ملی آنها دارد و می‌تواند آنها را در برابر هجمه‌های فرهنگی و جنگ نرم دشمنان مقاوم سازد. کتاب «عقربه‌های جا مانده» با زبان ساده و روایت جذاب، این هدف را به خوبی محقق می‌کند و نوجوانان را به درک عمیق‌تری از ارزش‌های ایثار و شهادت می‌رساند. بنابراین، این کتاب علاوه بر انتقال اطلاعات تاریخی، به عنوان ابزاری تربیتی و فرهنگی، نوجوانان را با اهمیت و جایگاه والای شهادت و ایثار در فرهنگ اسلامی و ملی آشنا می‌سازد و زمینه‌ساز تقویت روحیه فداکاری و مسئولیت‌پذیری در آنان می‌شود.

خواندن کتاب عقربه‌های جا مانده - زندگینامه داستانی شهید احمد فرگاه به روایت شهید و همسر شهید منیره منصف را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

نوجوانان و جوانان: این کتاب با روایت داستانی و نزدیک به زندگی شهید احمد فرگاه، برای نوجوانان و جوانان فرصتی مناسب است تا با مفهوم ایثار، شهادت و ارزش‌های اخلاقی و دینی آشنا شوند و الگوهای رفتاری مثبت را در خود تقویت کنند. خانواده‌ها: خانواده‌هایی که می‌خواهند ارزش‌های ایثار و فداکاری را به نسل‌های جدید منتقل کنند، می‌توانند این کتاب را به فرزندان خود معرفی کنند تا از زندگی واقعی و الهام‌بخش شهید فرگاه بهره‌مند شوند. فعالان فرهنگی و آموزشی: مربیان، معلمان و فعالان فرهنگی که در حوزه ادبیات پایداری و دفاع مقدس فعالیت دارند، می‌توانند از این کتاب به عنوان منبعی برای آموزش و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت استفاده کنند. علاقه‌مندان به ادبیات دفاع مقدس و زندگینامه شهدا: کسانی که به مطالعه زندگی شهدا و شناخت بهتر ابعاد انسانی و اجتماعی آنها علاقه‌مندند، این کتاب منبعی ارزشمند و خواندنی است. در مجموع، «عقربه‌های جا مانده» با زبان ساده و روایت جذاب، به همه کسانی که می‌خواهند با زندگی و ارزش‌های شهید احمد فرگاه آشنا شوند و فرهنگ ایثار و شهادت را بهتر درک کنند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب عقربه‌های جا مانده - زندگینامه داستانی شهید احمد فرگاه به روایت شهید و همسر شهید منیره منصف می‌خوانیم

«همه چیز از ظهر یک روز جمعه شروع شد. دست زینب را گرفته بودم و همراه خودم به نماز جمعه برده بودم. نماز که تمام شد، صدای انفجاری دلم را لرزاند. بچه را بغل کردم و خودم را به خانه رساندم. نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاده. آن روزها صدای تیراندازی و هول ترور ذهنم را به لرزه می‌انداخت و حالا تمام جانم می‌لرزید و نمی‌دانستم چه شده. تلفن زنگ خورد. خیز برداشتم سمت تلفن و چنگ انداختم به گوشی. منتظر شنیدن صدای احمد بودم. اما نه صدای احمد بود و نه اصغر. آن طرف خط صدای آشنای یکی از مسئولان رده بالای دولتی بود که از تهران تماس گرفته بود و جویای اتفاقات یزد بود. اما من جوابی برای گفتن نداشتم. اظهار بی‌اطلاعی کردم، گوشی را گذاشتم و چشم دوختم به در تا احمد بیاید و خبری بدهد. دلم شور می‌زد. می‌ترسیدم حالش بد شده باشد، اما احمد نیامد و خبرش آمد. خبری که با آمدنش غوغایی به دلم افتاد که نه رمقی به پایم ماند برای ایستادن و نه دلی برای نشستن. رعشه‌ای تمام جانم را گرفت. چشمانم خیره شده بود به لباس‌های خونی احمد که در دستان اصغر جا خوش کرده بود…»