کتاب "دهکده و کدخداهایش" اثر محسن بدره، یک اثر علمی در زمینه اقتصاد سیاسی ارتباطات بین‌الملل، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی است. این کتاب به عنوان یک مجموعه ترجمه از متون علمی در حوزه اقتصاد سیاسی ارتباطات عمل می‌کند. محسن بدره، نویسنده و مترجم این اثر، سعی کرده است تا حجم قابل توجهی از پیشینه این حوزه را مرور کند و برخی از خوانش‌های مهم آن را انتخاب، ترجمه و تلخیص نماید. تمرکز اصلی این کتاب بر اقتصاد سیاسی اینترنت و رسانه‌های اجتماعی است که در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده در کتاب "دهکده و کدخداهایش" به بررسی موضوعات اقتصاد سیاسی ارتباطات بین‌الملل، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی می‌پردازد. این کتاب به عنوان یک مجموعه ترجمه از متون علمی در حوزه اقتصاد سیاسی ارتباطات عمل می‌کند و به بررسی پیشینه این حوزه می‌پردازد. محسن بدره در این کتاب سعی کرده است تا حجم قابل توجهی از پیشینه این حوزه را مرور کند و برخی از خوانش‌های مهم آن را انتخاب، ترجمه و تلخیص نماید. اقتصاد سیاسی ارتباطات: این کتاب به اقتصاد سیاسی ارتباطات و چگونگی تأثیر آن بر رسانه‌ها و اینترنت می‌پردازد. اینترنت و رسانه‌های اجتماعی: به نقش اینترنت و رسانه‌های اجتماعی در شکل‌گیری اقتصاد سیاسی ارتباطات اشاره می‌کند. روابط بین‌الملل: به چگونگی تأثیر اقتصاد سیاسی ارتباطات بر روابط بین‌الملل و سیاست‌های جهانی می‌پردازد. 

خواندن کتاب "دهکده و کدخداهایش" را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به اقتصاد سیاسی و ارتباطات: این کتاب به عنوان یک اثر علمی در زمینه اقتصاد سیاسی ارتباطات بین‌الملل و اینترنت نوشته شده است. بنابراین، برای کسانی که به این موضوعات علاقه دارند، مناسب است. معلمان و دانشجویان ارتباطات: معلمان و دانشجویان رشته ارتباطات می‌توانند از این کتاب برای تدریس و تحلیل در کلاس‌های ارتباطات استفاده کنند. پژوهشگران حوزه رسانه: برای آن‌هایی که به تحقیقات در زمینه رسانه و اینترنت می‌پردازند، این کتاب یک منبع خوب است. کسانی که به تحلیل‌های سیاسی و اقتصادی علاقه دارند: این کتاب به بررسی چگونگی تأثیر اقتصاد سیاسی بر ارتباطات و رسانه می‌پردازد، که برای علاقه‌مندان به تحلیل‌های سیاسی و اقتصادی مناسب است. علاقه‌مندان به ترجمه‌های علمی: از آنجایی که این کتاب شامل ترجمه‌های علمی در زمینه اقتصاد سیاسی ارتباطات است، برای علاقه‌مندان به ترجمه‌های علمی نیز مناسب است.

در بخشی از کتاب "دهکده و کدخداهایش" می‌خوانیم

«نظام نئولیبرال، یک محصول جانبی مهم و ضروری دارد. شهروندانی سیاست‌زدایی شده که ویژگی‌شان بی‌تفاوتی و بدبینی است. اگر مردم‌سالاری انتخابی تأثیر چندانی بر زندگی اجتماعی ندارد، پس عقلانی نیست که توجه زیادی به آن بکنیم؛ در ایالات متحده، که مهد مردم‌سالاری نئولیبرال است، مشارکت انتخاباتی در انتخابات کنگره در 1998 رکوردی تنزلی را رقم زد و فقط بیش از یک‌سوم واجدین شرایط پای صندوق‌های رأی رفتند. گرچه گاهی در میان احزاب جاافتاده مانند حزب دموکرات که تمایل به جذب آرای محرومان دارند، مشارکت انتخاباتی پایین موجب نگرانی می‌شود، ما به‌ظاهر مسئولان مایل‌اند، آن را به‌عنوان امری بسیار خوب بپذیرند؛ زیرا چنانکه انتظارش می‌رود، کسانی که رأی نمی‌دهند، بیشتر همان فقرا و طبقه کارگر هستند. سیاست‌هایی که می‌توانند به‌سرعت علاقهٔ رأی‌دهندگان و نرخ‌های مشارکت را افزایش دهند، پیش از آنکه حتی به فضای عمومی برسند مرده‌اند. برای نمونه در ایالات متحده، دو حزب اصلی که بر اقتصاد مسلط‌اند با حمایت جامعهٔ تجاری از اصلاح قوانینی، که سرانجام اجازهٔ ایجاد احزاب سیاسی جدید و امکان تأثیرگذاری به آن‌ها را می‌دهد و احتمالاً خواستار منافع غیرتجاری است، سر باز زده‌اند. نارضایتی مشخص و شایعی از جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها وجود دارد، اما سیاست انتخابی ساحتی است که اندیشه‌های رقابت و انتخاب آزاد، معنای چندانی در آن ندارند. از برخی جهات، گسترهٔ بحث و انتخاب در انتخابات‌های نئولیبرال به دولت تک‌حزبی کمونیستی نزدیک‌تر است تا به مردم‌سالاری اصیل. »