کتاب عادت های اتمی ( atomic habits ) اولین بار در سال 2018 منتشر شد و خیلی زود جایگاهش را به‌عنوان یک کتاب خودیاری بسیار کاربردی در میان علاقمندان باز کرد. کتاب عادت های اتمی تاکنون تا حدود 50 زبان ترجمه شده و میلیون‌ها نسخه از آن به فروش رفته است. آدم‌های زیادی را می گویند با خواندن این کتاب توانسته اند زندگی‌شان را تغییر بدهند.

 موضوع این کتاب خیلی ساده و آسان است. چجوری عادت های بدمان را آهسته آهسته کنار بگذاریم و عادت های بهتر را جایگزین کنیم. در واقع جیمز کلیر این کار را راز موفقیت می‌داند و اعتقاد دارد اگر شخصی به‌طور پیوسته عادت‌های بد کوچک را کنار بگذارد و عادت‌های خوب کوچک را جایگزین کند با تغییرات خیلی بزرگ و قابل‌توجه روبرو خواهد شد. نتایجی که می‌توانند زندگی او را متحول کنند.

او در تمام کتاب سعی دارد به کمک داستان‌های واقعی افراد اثرات بزرگ تغییرات اندک را نشان دهد، این نحوه نگارش او خواندن کتاب عادت‌های اتمی را همانند خواندن یک رمان راحت کرده است. او سپس پیشنهادهایی را طراحی می‌کند که به کمک آن‌ها بتوانید عادت‌هایتان را ارزیابی کنید و بفهمید چه عادت ها و چیزهایی باید تغییر کنند، چه چیزهایی باید حذف شوند و چه چیزهایی باید سرجایشان باقی بمانند.

کتاب عادت‌های اتمی برای چه کسانی مناسب است؟

عادت‌های اتمی زمانی ارزشش را نشان می‌دهد که تمریناتش را به کار بگیرید، پس اگر اهل عمل کردن و تغییرات عادت های خود هستید این کتاب برای شما مناسب است. خواندن کتاب عادت‌های اتمی تا موقعی که تصمیم جدی نگرفته‌اید در خودتان تغییر ایجاد کرده و خودتان را به فردی پویاتری تبدیل کنید فایده‌ای نخواهد داشت. خرید کتاب عادتهای اتمی می‌تواند اولین گام برای ساخت زندگی‌ای باشد که لایق آن هستید. 

در بخشی از کتاب عادت‌های اتمی جیمز کلیر می‌خوانیم.

در اولین روز کلاس، جری اولزمن، استاد دانشگاه فلوریدا، دانشجویان عکاسی خود را به دو گروه تقسیم کرد. او توضیح داد که تمامی افراد حاضر در سمت چپ، در گروه کمیت قرار دارند. آن‌ها تنها بر اساس مقدار کاری که تولید کرده‌اند نمره می‌گیرند. در روز پایانی کلاس، تعداد عکس‌هایی که توسط هر دانشجو گرفته‌شده را جمع خواهد زد. یک‌صد عکس معادل با نمره‌ی A، 90 عکس معادل با نمره‌ی B، هشتاد عکس معادل با نمره‌ی C و الی‌آخر.

اما تمامی افراد در سمت راست اتاق در گروه «کیفیت» قرار دارند. آن‌ها تنها بر اساس میزان خوب بودن کارشان نمره می‌گیرند. همین‌که یک عکس را در طول‌ترم بگیرند کافی است، اما برای دریافت نمره‌ی A، باید عکس نزدیک به ایدئال باشد.

در انتهای ترم و در کمال تعجب، مشاهده کرد که بهترین عکس‌ها توسط گروه کمیت گرفته شدند. در طول‌ترم، این دانشجویان مشغول عکس گرفتن، آزمودن کمپوزیسیون‌ها و نورپردازی‌های مختلف، آزمودن روش‌های مختلف در اتاق تاریک و یادگیری از اشتباهات بودند. در مسیر گرفتن عکس‌های متنوع، آن‌ها مهارت‌هایشان را پرورش دادند. در این میان، گروه کیفیت گوشه‌ای می‌نشستند و درباره‌ی کار ایدئال گمانه‌زنی می‌کردند. درنهایت هم غیر از تئوری‌های تائید نشده و عکس‌های میان‌مایه، چیز زیاد برای ارائه‌ی تلاش‌هایشان نداشتند.

به‌سادگی می‌توان در مسیر تلاش برای یافتن برنامه‌ی بهینه‌ی تغییر گرفتار شد: سریع‌ترین راه برای کاهش وزن، بهترین برنامه برای عضله سازی، ایده‌ی ایدئال برای کسب‌وکارهای جانبی. آن‌قدر درگیر بهترین روش‌ها می‌شویم که هیچ‌گاه همت نمی‌کنیم و قدم برنمی‌داریم. همان‌طور که ولتر اشاره کرده «بهتر بودن، دشمن وضعیت فعلی است». این موضوع را در قالب تفاوت میان حرکت کردن و عمل کردن توضیح می‌دهم. هر دو ایده مشابه به نظر می‌رسند، اما یکسان نیستند. وقتی در حرکت هستید، در حال طرح‌ریزی و استراتژی سازی و یادگیری هستید. این کارها همگی خوب هستند اما به نتیجه ختم نمی‌شوند.