حتی اسبشان نیز - درنگی در حکایت مرکب های کربلا

کتاب "حتی اسبشان نیز" به قلم سید علی اصغر علوی، با برجستگی در تبارشناسی و تاریخچه مرکب‌های کربلا، یک اثر متمایز و درخور تأمل را به تصویر می‌کشد. این اثر، که به وضوح از سخنرانی مؤلف در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق در اردوی راهیان نور برخاسته، به تجزیه و تحلیل موضوع مهم و جالب توجه اسب‌ها و مرکب‌هایی که در حادثه عاشورا نقش‌آفرینی کرده‌اند، می‌پردازد.

درباره کتاب حتی اسبشان نیز

در این کتاب، مؤلف با لوگیک خاص و نگاهی آشنایی‌زدا به بررسی این موضوع می‌پردازد و تلاش می‌کند تا اهمیت و جایگاه این موجودات نجیب و وفادار را در رویدادهای تاریخی به تصویر بکشد. این کتاب به دلیل ارائه دیدگاهی نوین و متفاوت درباره ابعاد کمتر شناخته‌شده حادثه عاشورا، می‌تواند مورد توجه طیف وسیعی از مخاطبان قرار گیرد. از جمله کسانی که به تاریخ عاشورا، ادبیات دینی، و فلسفه حیات و وجود موجودات در فرهنگ اسلامی علاقه‌مندند، دانشجویان، پژوهشگران و حتی عموم مردم با سلیقه‌های مختلف می‌توانند با خواندن این اثر به درک بهتری از ابعاد انسانی و اخلاقی حادثه کربلا دست یابند.

خواندن کتاب حتی اسبشان نیز را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب نه تنها به یک یادآوری از واقعیت‌های تاریخی می‌پردازد بلکه با ایما و اشاره‌ای عمیق به مفاهیم انسانی و روحی موجود، می‌تواند به خوانندگان کمک کند تا با نگاهی متفاوت به این واقعه عظیم بنگرند و به ارزش‌ها و ویژگی‌های بارز زندگی در سایه آموزه‌های دینی و فرهنگی توجه بیشتری داشته باشند. این اثر قطعا برای افرادی که به دنبال فهم عمیق‌تر از تاریخ و فرهنگ اسلامی هستند، پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب حتی اسبشان نیز می‌خوانیم:

چنانچه در طلیعه اثر «چای روضه‌دم» نیز اشاره شد، در کربلا نگاه‌ها، حرکات و همه نقش‌ها هوشمندانه و دقیق‌اند. در کربلا نیروی اضافی وجود ندارد. در کربلا هیچ‌کس اضافه نیست. عنصر زائد، اضافی، مزاحم و بیکار در کربلای اباعبدالله وجود ندارد. به یک معنا در حادثه عاشورا هیچ‌چیز بی‌دلیل و بی‌معنا نیست. به همان نسبت در «هیئت» که شعاعی از حقیقت کربلای 61 هجری است، این تأمل شایسته است. پدیده‌های اصیل هیئتی، اگر به سخن آیند و پرده از خلوتگه رازناک و رمزآلود خویش بردارند، ما را به شگفتی و شیفتگی بیشتری خواهند رساند. معارف عاشورایی که نفَسی سر سفره امام حسین نشسته‌اند، از این ملکوت سرشارند، چراکه اولیای الهی به‌ویژه امام حسین آن‌قدر گستره وجودی دارند که جا دارد اگر هر روز به معرفتی تازه از آن‌ها برسیم، بگوییم انگار امام حسین را نمی‌شناختیم و اصلاً جا دارد هر روز به این معرفت برسیم و این سخن را تکرار کنیم، هرچند کربلا را تکرار نیست و هرچه هست، از برکات خزائن آیه «کُلَّ یوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ» است. در «میدان»ی که قدمتی به قدمت عصر قبل از آدم دارد و روزگاری پای منبر معارف عاشورایی نشسته است، باید دقیق‌تر نگریست. تک‌تک عناصر این پدیده نازنینِ هستی، لبریز سخن است و «حکایت مرکب‌ها» را نیز شأنی است! آری! در کربلا همه چیز می‌توان یافت، عاشورا برای هر پرسشی پاسخی درخور دارد. اینجا همه چیز سرشار گفتن است اگر به زبان آید که آن زبان هست اما فرصتی باید پیدا کند تا راز بازگوید، آن‌چنان‌که «چای روضه‌دم»ش، «گنبد مستجاب» و یا «ضریح قدیمی»ش لبریز حرف‌های شنیدنی بودند. شناخت «اصحاب»ش به جای خود، شناخت «دشمنان»ش هم به کنار، اینجا «مَرکَب»ها هم مالامال از حرف‌اند.