شیفته

رخوت تابستون توی قلبم رسوب کرده بود، روزهای آخر تابستون بود و برگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زرد کم‌‌‌‌‌‌‌‌‌کم از درختان فرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتاد. چشم‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خستم هم از درس، هم از کار دانشگاه هیچ سویی نداشت، اما همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌چیز تموم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، با تحویل دادن پایان‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌تونستم نفس راحتی بکشم و هر کاری که دلم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواست انجام بدم. صدای بوق ماشین بابا من‌‌‌‌‌‌‌‌‌و به خودم آورد.
-بهنام جان، سوار شو، حواست کجاست؟