معمای مدرنیته

کتاب «معمای مدرنیته» نوشته بابک احمدی، مجموعه‌ای از 9 مقاله مستقل اما مرتبط است که به بررسی موضوعات مختلف مرتبط با مدرنیته می‌پردازد. نویسنده در این کتاب تلاش کرده است تا بحث‌های پیشین خود درباره مدرنیته را پیگیری و به‌روزرسانی کند و پرسش‌های جدیدی درباره اخلاق، هویت، علم، دموکراسی، سیاست و زندگی در تقابل با مدرنیته مطرح نماید. در این اثر، نقدی بر علم‌باوری، خردباوری و آزادی مدرن ارائه شده و نشان داده می‌شود که این مفاهیم مدرن مشکلاتی ایجاد کرده‌اند و به همین دلیل باید به دنبال افق‌های جدیدی برای زندگی بود. همچنین کتاب به بررسی رابطه مدرنیته با انسان‌گرایی، فلسفه اخلاق، متافیزیک، اروپا محوری و ناسازه‌های دموکراسی می‌پردازد و از دیدگاه‌های فیلسوفان معاصر مانند میشل فوکو و مارتین هایدگر بهره می‌برد. این کتاب برای پژوهشگران و علاقه‌مندان حوزه فلسفه، به ویژه فلسفه مدرن و فلسفه سیاسی، توصیه می‌شود. همچنین کسانی که می‌خواهند درک عمیق‌تری از چالش‌ها و مسائل مدرنیته و نقدهای معاصر آن داشته باشند، از مطالعه این کتاب بهره‌مند خواهند شد.

درباره کتاب معمای مدرنیته

در کتاب «معمای مدرنیته» بابک احمدی بیشترین تأکید بر این موضوعات است: نقد مفهوم مدرنیته و بررسی رابطه آن با انسان‌گرایی و فلسفه اخلاق، بررسی علم‌باوری، خردباوری و اروپامحوری و نقد مشکلات ناشی از این رویکردها، تحلیل ناسازه‌ها و چالش‌های دموکراسی مدرن، پرداختن به مباحث هویت و پندار هویت در بستر مدرنیته، استفاده از دیدگاه‌های فیلسوفان معاصر مانند میشل فوکو، مارتین هایدگر و مکتب فرانکفورت برای نقد مدرنیته، تأکید بر ضرورت خلق افق‌های جدید زندگی به دلیل مشکلات علم‌باوری و آزادی مدرن، بحث درباره متافیزیک مدرنیته و رابطه آن با سیاست و فلسفه، بررسی نقش فیلسوف و سیاست‌مدار در دوران مدرن. این موضوعات در قالب 9 جستار مستقل اما مرتبط ارائه شده‌اند که هر کدام به جنبه‌ای از معمای مدرنیته می‌پردازند و با تمرکز بر نقد خردباوری و علم‌باوری، به چالش‌های بنیادین مدرنیته توجه دارند.

خواندن کتاب معمای مدرنیته را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «معمای مدرنیته» به کسانی توصیه می‌شود که: علاقه‌مند به فلسفه مدرن و نقد مدرنیته هستند و می‌خواهند با دیدگاه‌های مهم‌ترین متفکران معاصر مانند میشل فوکو و مارتین هایدگر آشنا شوند. پژوهشگران، دانشجویان و مخاطبان حوزه فلسفه، علوم انسانی و علوم اجتماعی که به دنبال درک عمیق‌تر مفاهیم مدرنیته، انسان‌گرایی، اخلاق، علم‌باوری و دموکراسی می‌باشند. کسانی که می‌خواهند نقدی جامع و به‌روز شده از مدرنیته و چالش‌های آن را مطالعه کنند و به دنبال افق‌های جدیدی برای زندگی و اندیشه هستند. علاقه‌مندان به مباحث فلسفه سیاسی، فلسفه اخلاق و نظریه‌های پسامدرن که می‌خواهند با پرسش‌ها و تناقضات بنیادین مدرنیته آشنا شوند. خوانندگانی که می‌خواهند جستارهای مستقل اما مرتبط درباره موضوعات مختلف مدرنیته را به صورت تحلیلی و نقادانه مطالعه کنند. این کتاب با ارائه 9 جستار مستقل اما مرتبط، نقدی عمیق و به‌روز از مدرنیته و مفاهیم کلیدی آن ارائه می‌دهد و برای کسانی که به دنبال فهم دقیق‌تر و انتقادی از مدرنیته و تأثیرات آن بر زندگی معاصر هستند، منبعی ارزشمند است.

در بخشی از کتاب معمای مدرنیته می‌خوانیم 

مارتین هیدگر در نخستین صفحات کتاب مفاهیم بنیادین متافیزیک: جهان، متناهی، تنهایی که مجموعه‌ای است از درس‌هایش در دانشگاه فرایبورگ در طول سال‌های 1930-1929، و پس از مرگش به سال 1983 منتشر شده، نوشته که پرسش «متافیزیک چیست؟ » راه را بر سؤال دیگری یعنی «انسان چیست؟ » می‌گشاید. فلسفه مسأله‌ای انسانی، یعنی امری مرتبط به انسان است، اما راست این است که نمی‌دانیم انسان چیست. هیدگر دو سال پس از انتشار هستی و زمان پرسید: «انسان چیست؟ سربلندی آفرینش است یا گمراهی، سوءتفاهمی بزرگ، فاسدی؟ وقتی ما در مورد چیزی که انسان است بسیار کم می‌دانیم، چگونه گوهر ما می‌تواند در نظرمان بیگانه نباشد؟ » چند صفحهٔ بعد باز می‌پرسد: «انسان چیست؟ عابری؟ راستایی؟ توفانی که سیارهٔ ما را پرخروش می‌کند؟ بازگشتی به خدایان یا نفرتی از آنان؟ ما نمی‌دانیم، اما می‌بینیم که در این سرشتِ معمایی، فلسفه روی می‌نماید». یک دههٔ بعد هیدگر به جای پاسخ دادن به پرسش کلی خود، بیشتر تمایل می‌یابد که انسان را چنان که از چشم‌انداز دوران دیده می‌شود، به بحث بگذارد. او در بخش «نیهیلیسم اروپایی» در سرآغاز مجلد چهارم کتاب نیچه می‌نویسد: «دورانی که ما آن را مدرن می‌خوانیم با این حقیقت تعریف می‌شود که انسان مرکز و ملاک تمامی هستندگان است». لفظ لاتینی homo نزد رومیان و مردمان سده‌های میانه به هر دو معنای مرد و انسان بود، واژهٔ فرانسوی homme، لفظ انگلیسی man و واژهٔ آلمانی Mensch نیز به این دو معنا به کار ‌می‌روند. در فارسی لفظ «انسان» که گویا از ریشهٔ عربی «انس» به معنای خوگرفتن آمده، چنین معنای دوگانه‌ای ندارد. ژنویو لوید در کتاب مرد خردمند: «مردانه» و «زنانه» در فلسفهٔ غرب نشان داده که تعریف انسان دانا در‌اندیشهٔ غربی همان مرد دانا و خردمند بوده است. »