کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است» نوشته حجت‌الاسلام محسن عباسی ولدی، جلد هفتم از مجموعه «طعم شیرین خدا» است که به اهمیت شکرگزاری و ذکر خدا می‌پردازد. این کتاب با تکیه بر آیات قرآن و احادیث اهل بیت (ع) رابطه شکر عملی، قناعت و ذکر خدا را بررسی می‌کند و یادآوری می‌کند که دل‌ها تنها به یاد خدا آرامش می‌یابند. محتوای کتاب: تأکید بر اهمیت ذکر خدا به عنوان راه رسیدن به آرامش قلب‌ها، بر اساس آیه «ألا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلوبُ»، روایت حدیثی که حواریون از عیسی (ع) پرسیدند با چه کسی نشست و برخاست کنیم و پاسخ عیسی که باید با کسانی نشست و برخاست کرد که دیدنشان یاد خدا را زنده کند، پیام ویژه‌ای که می‌گوید ما باید خودمان مصداق ذکر خدا باشیم تا دیگران با حضور ما آرامش یابند، ارتباط ذکر خدا با شکرگزاری و قناعت و تأثیر آن بر رفتار و گفتار فرد و زبان ساده، روان و جذاب که برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال قابل فهم است. بخش‌هایی که با بارکد همراه است و امکان شنیدن صوتی بخش‌هایی از کتاب را فراهم می‌کند. این کتاب، بخشی از مجموعه‌ای است که با نثری ادیبانه و مستند، خداوند را معرفی می‌کند و به ابعاد مختلف دین می‌پردازد تا مخاطب را به یاد خدا و شکرگزاری دعوت کند.

درباره کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است»

کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است» به رابطه بین قناعت و شکر خدا به شکل دقیق و عمیقی می‌پردازد. در این کتاب آمده است که قناعت، یعنی رضایت به آنچه خداوند مقدر کرده و ترک طمع و حرص، زمینه‌ساز شکرگزاری واقعی است. قناعت پیشگی باعث می‌شود انسان از خودباختگی در برابر مظاهر دنیوی رها شود و این رهایی، همان زهد است که امام علی (ع) آن را «رغبت نیکو به آنچه نزد خداوند است» معرفی کرده است. شکرگزاری در این کتاب به عنوان فضیلتی اخلاقی معرفی شده که با قناعت پیوندی تنگاتنگ دارد؛ به گونه‌ای که پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند «قانع بودن به قسمت خداوند، یکی از چهار علامت انسان شکرگزار است». همچنین امام علی (ع) شکر را یکی از عوامل پیدایش زهد و قناعت دانسته‌اند. شکر واقعی موجب افزایش ظرفیت و تعالی روحی انسان می‌شود و خداوند در قرآن وعده داده که «لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیْدَنَّکُمْ». از سوی دیگر، قناعت به معنای رضایت و تسلیم به مقدرات الهی است که زمینه‌ساز شکرگزاری و عبادت خالصانه می‌شود. وقتی انسان به اندازه نیاز خود راضی باشد، دیگر دچار حرص و طمع نمی‌شود و این حالت، موجب آرامش و تمرکز بر یاد خدا و ذکر او می‌گردد. بنابراین، کتاب «طعم شیرین خدا 7» نشان می‌دهد که قناعت و شکر خدا دو فضیلت اخلاقی مکمل هستند که با همدیگر پیوند دارند و قناعت زمینه‌ساز شکرگزاری عملی و حقیقی است که به آرامش دل و تعالی معنوی انسان منجر می‌شود. کتاب با اشاره به حدیثی که حواریون از عیسی (ع) پرسیدند با چه کسانی باید نشست و برخاست کرد، به نقش حواریون در یاد خدا می‌پردازد. در این روایت، عیسی پاسخ می‌دهد که باید با کسانی نشست و برخاست کرد که دیدنشان یاد خدا را زنده کند، یعنی کسانی که ذکر خدا را در دل و رفتار خود دارند. این نکته نشان می‌دهد که حواریون به عنوان همراهان و یاوران عیسی، مصداق افرادی بودند که ذکر خدا را زنده نگه می‌داشتند و خودشان یاد خدا بودند. کتاب تأکید می‌کند که ما نیز باید خودمان مصداق ذکر خدا باشیم تا دیگران با حضور ما آرامش یابند و یاد خدا در جامعه زنده شود. بنابراین، نقش حواریون در کتاب به عنوان نمونه‌هایی از کسانی معرفی می‌شود که ذکر خدا را در زندگی  خود جاری کرده و با این ذکر، زمینه‌ساز آرامش و شکرگزاری واقعی هستند. این نگاه با تأکید بر اهمیت ذکر خدا و شکرگزاری، حواریون را الگوهایی برای یاد خدا و شکر در زندگی معرفی می‌کند که مخاطب را به پیروی از آنان دعوت می‌نماید.

خواندن کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است» به ویژه به نوجوانان، جوانان و همه کسانی توصیه می‌شود که می‌خواهند با مفاهیم ذکر خدا، شکرگزاری و قناعت در دین اسلام آشنا شوند و به دنبال آرامش درونی و رشد معنوی هستند. این کتاب با زبانی ساده، روان و جذاب نوشته شده و به بررسی اهمیت شکر عملی، رابطه قناعت و شکر خدا و نقش ذکر در آرامش دل‌ها می‌پردازد. همچنین برای کسانی که می‌خواهند یاد خدا را در زندگی خود پررنگ کنند و تأثیر ذکر خدا را در رفتار و روابط اجتماعی خود درک کنند، این کتاب منبع مناسبی است. در مجموع، «طعم شیرین خدا 7» برای نوجوانان و بزرگسالان علاقه‌مند به مباحث دینی و اخلاقی، به ویژه کسانی که به دنبال تحول درونی و افزایش آرامش روحی هستند، بسیار مناسب است.

در بخشی از کتاب «طعم شیرین خدا 7: ذکر است کسی که اهل شکر است» می‌خوانیم

وقتی دیدن ما دیگران رو یاد خدا بندازه، ما «ذکر خدا» میشیم. اون وقته که طبق آیۀ «ألا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلوبُ» نشست و برخاست با ما مایۀ آرامش دیگران میشه. ما باید مصداق «ذکر» بشیم تا مایۀ آرامش دیگران باشیم.