زنی که با من در یک خانه زندگی می کرد مجموعه داستان «زنی که با من در یک خانه زندگی می‌کرد» عنوان گزیده داستان‌های برگزیده جایزه ادبی اُ. هنری در سال 2012 است که با سرپرستی علی فامیان و با ترجمه زهرا سلیمی منتشر شده است. داستان‌هایی که فلسفه بودنشان در ذیل برگزیدگان و کتاب منتخب این جایزه به دلیل نگاه انسانی و متفاوت آنها به زیست انسانی در زمین و نیز خلق نگاهی تازه و بدیع به انسانیت بوده است. مجموعه حاضر که متعلق به داستان‌های منتخب این جایزه در سال‌ 2012 است، از نقطه نظر نویسندگان انگلیسی زبان در جامعه فرا مدرن معاصر به زیست انسانی و نیز نوع زاویه دید آنها به زندگی و روابط خانوادگی قابل اعتناست و به نظر می‌رسد این موضوع در انتخاب آنها به عنوان اثر داستانی برگزیده خالی از تأثیر نبوده است. در مجموعه داستان «زنی که با من در یک خانه زندگی می‌کرد» مخاطب با 12 داستان کوتاه همراه می‌شود که هر یک به نوعی تشریح‌کننده این موقعیت به شمار می‌روند. در داستان نخست از مجموعه با عنوان «زنی که با من در یک خانه زندگی می‌کرد» نویسنده تلاشی تحسین‌برانگیز برای نمایش شیوه‌های زیستن و همزیستی را به نمایش می‌کشد. در این اثر با مجموعه‌ای از افراد روبروییم که به نوعی با یکدیگر دارای پیوند انسانی بوده و از این نقطه نظر هر یک در مواجهه با دیگری ناچار از اخذ رفتاری متفات هستند که بتواند زندگی در کنار هم را تجربه کنند. در داستان دوم با عنوان «ژرفا» روایتی است جذاب از تلاش یک کودک برای درک معنای زندگی در حالی که او با بیماری‌ای مواجه است که زندگی را برای وی بسیار محدود کرده است. او در این وقت اندک فرصت دارد تا رابطه خود را با تمامی نهاده‌های جهان پیرامونی خود تنظیم و زندگی را با توجه به موقعیتش برای خود تعریف کند. در داستان «تولدی میان جنگل» مخاطب با فضایی مواجه می‌َشود که طی آن پدر و مادر سعی دارند باور و تصور زیستی خود را بر کودکشان تحمیل کرده و او را از فضای عادی و معمول زندگی اجتماعی خود جدا و بر پایه تصورات خود به زندگی وادارند. حشام متر نویسنده انگلیسی‌زبان لیبیایی‌الاصل که سال‌هاست در نیویورک زندگی می‌کند نیز در این مجموعه داستانی با عنوان «نعیمه» منتشر کرده است که در آن شرح تلاش‌های یک کودک برای درک ساختار زیستی تعریف شده میان وی و پدر و مادرش است. از مارک اسلوکا نویسنده‌ای که در سال 2011 و 2012 در فهرست آثار برگزیده جایزه اُ. هنری قرار داشت، داستانی با عنوان «صورتک‌ خرگوش» برگزیده شده که روایت‌کننده تلاش یک پسربچه برای کشف ساختار فکری و همذات‌پنداری با پدرش است و در ادامه تلاش او برای پذیرش برخی از مسئولیت‌های پدر و نیز آرزو برای قرار گرفتن در موقعیت او به منظور رفع و رجوع کارها را روایت می‌کند که در قاموس داستان تلاشی است قابل احترام. داستان‌های دیگر این مجموعه نیز هر یک راوی نوعی نگاه تازه و بدیع به زندگی انسانی و انسانیت به عنوان صفتی محوری برای زندگی انسانی است؛ نگاهی که هر زاویه از آن یادآوری نوعی نگاه بدیع و تازه و تحسین‌برانگیز به مسئله حیات جسمی و روحی انسانی است که این روزها کیمیایی کمیاب به شمار می‌رود.