فراسوی چپ و راست

کتاب «فراسوی چپ و راست» نوشته آنتونی گیدنز به بررسی تحولات و دگرگونی‌های سیاسی و اجتماعی معاصر می‌پردازد و استدلال می‌کند که مرزبندی‌های سنتی سیاسی مانند تقابل چپ و راست در جهان مدرن به دلیل گسترش مدرنیته و درگیری فرهنگ‌ها و ملت‌ها در ساختن جهان جدید، دیگر کارآمد نیستند. محتوا و محورهای اصلی کتاب: تحلیل سرنوشت رادیکالیسم سیاسی پس از تضعیف گزینه چپ در اروپا و بررسی معنای جدید رادیکال بودن در دنیای امروز. نقد و بازاندیشی مفاهیم سنتی چپ و راست و ارائه دیدگاهی فراتر از این دو قطب سیاسی. بحث درباره عدالت، رفاه، فاجعه‌های زیست‌محیطی، تروریسم و مسئولیت جمعی همه مردم جهان در این مسائل. ده بخش کتاب موضوعاتی چون محافظه‌کاری، رادیکالیسم، سوسیالیسم، انقلاب‌های اجتماعی معاصر، دموکراسی، دولت رفاه، سیاست‌های رفاهی، مسائل زیست‌محیطی و خشونت سیاسی را پوشش می‌دهد. گیدنز با زبانی روان و دقیق، مفاهیم پیچیده سیاسی و جامعه‌شناختی را به شکلی قابل فهم ارائه می‌کند. این کتاب به عنوان یک اثر کلیدی در فلسفه سیاسی و جامعه‌شناسی معاصر شناخته می‌شود و به خوانندگان کمک می‌کند تا فراتر از تقسیم‌بندی‌های سنتی سیاسی به تحلیل مسائل و چالش‌های جهانی امروز بپردازند. اگر علاقه‌مند به فلسفه سیاسی و نظریه‌های نوین سیاسی هستید، این کتاب می‌تواند منبعی مهم و به‌روز برای درک بهتر تحولات سیاسی و اجتماعی جهان معاصر باشد.

درباره کتاب «فراسوی چپ و راست» 

کتاب «فراسوی چپ و راست» یکی از بهترین منابع نوشته‌شده برای نیل به این هدف است. گیدنز در این کتاب به این موضوع می‌پردازد که به دلیل گسترش مدرنیته و درگیری همه‌ی فرهنگ‌ها و ملت‌ها در ساختن جهان امروز، در حال حاضر مرزبندی‌های رایج سیاسی مثل تقابل میان چپ و راست ازمیان‌رفته است. گیدنز معتقد است که امروزه همه‌ی مردمان سیاره، فارغ از جناح و جهت‌گیری سیاسی‌شان، در گسترش عدالت و رفاه و احیانا فاجعه‌های زیست‌محیطی، ترور و… مسئول‌اند. این کتاب جدای از پیشگفتار و پیش‌درآمد، دارای ده بخش است. عناوین این ده بخش عبارت است از: محافظه‌کاری هماغوش رادیکالیسم؛ سوسیالیسم: دوری گزیدن از رادیکالیسم؛ انقلاب‌های اجتماعی زمانه‌ی ما؛ دو نظریه درباره‌ی برقراری دموکراسی؛ تناقض‌های دولت رفاه؛ سیاست زایا و رفاه مثبت؛ رفاه مثبت، فقر و ارزش‌های زندگی؛ مدرنیته تحت یک علامت منفی: قضایای بوم‌شناختی و سیاست حیاتی؛ نظریه‌ی سیاسی و مسئله‌ی خشونت و مسائل عاملیت و ارزش‌ها. مطالعه‌ی این کتاب به دلیل محتوای ارزشمند و قابل تأملش و همچنین نثر شیوا و ترجمه‌ی روانی که دارد، بسیار مفید بوده و تجربه‌ای سودمند را برای خوانندگانش به ارمغان می‌آورد.

خواندن کتاب «فراسوی چپ و راست» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی و جامعه‌شناسی که می‌خواهند فراتر از تقسیم‌بندی‌های سنتی سیاسی (چپ و راست) به تحلیل مسائل و تحولات سیاسی و اجتماعی معاصر بپردازند و درک عمیق‌تری از مفاهیم رادیکالیسم، محافظه‌کاری، لیبرالیسم نو و جهانی‌شدن پیدا کنند. فعالان سیاسی و اجتماعی که به دنبال فهم بهتر چالش‌های جهانی مانند عدالت اجتماعی، رفاه، بحران‌های زیست‌محیطی و تروریسم هستند و می‌خواهند مسئولیت جمعی انسان‌ها در این مسائل را بشناسند. اساتید و مدرسان علوم انسانی که می‌خواهند منبعی به‌روز و معتبر برای تدریس فلسفه سیاسی و نظریه‌های معاصر سیاسی در اختیار داشته باشند. علاقه‌مندان به فلسفه سیاسی و تحلیل‌های نوین جامعه‌شناختی که می‌خواهند با دیدگاهی تحلیلی و علمی، مرزبندی‌های رایج سیاسی را نقد کنند و به فهم بهتر دگرگونی‌های ریشه‌ای در سیاست و جامعه بپردازند. این کتاب با زبانی روان و دقیق، مفاهیم پیچیده سیاسی و اجتماعی را به شکلی قابل فهم توضیح می‌دهد و خواننده را به تفکری فراتر از مرزبندی‌های سنتی سیاسی دعوت می‌کند. بنابراین، برای کسانی که به دنبال درک بهتر تحولات سیاسی و اجتماعی جهان معاصر هستند، منبعی ارزشمند به شمار می‌رود.

در بخشی از کتاب «فراسوی چپ و راست» می‌خوانیم

امروزه رادیکال سیاسی بودن چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ کابوسی که خواب آرام اروپای بورژوا را بیش از هفتاد سال آشفته کرده بود، دیگر از این جهان رخت بربسته است. چنین می‌نماید آرزو‌های رادیکال‌ها در جهت برپایی جامعه‌ای که در آن، به گفته‌ی مارکس، آدمیزادگان را “به راستی می‌توان آزاد کرد”، رویاپردازی‌های بی‌پایه‌ای از کار درآمده‌اند. مفهوم رادیکالیسم سیاسی از دیرباز بیشتر با‌اندیشه‌ی سوسیالیستی همراه بوده است. رادیکال بودن با داشتن نظر خاصی درباره‌ی امکانات سرشته در تاریخ همدوش بوده است. رادیکالیسم به معنای ر‌هایی از چیرگی گذشته بود. برخی از رادیکال‌ها انقلابیانی بودند که به نظر آن‌ها، انقلاب و شاید تنها انقلاب، می‌توانست جدایی موردنظرشان را از گذشته به راستی فراهم سازد. با این همه، مفهوم انقلاب هرگز ویژگی معرف رادیکالیسم سیاسی نبود، بلکه بیشتر پیشرفت گرایی شاخص آن به شمار می‌آمد. برابر با این شاخص، تاریخ را می‌بایست به تسلط درآورد و آن را برحسب مقاصد انسانی قالب‌بندی کرد، تا آنکه امتیاز‌هایی که در دوران گذشته خدا داده می‌نمود و مزایای اقلیت را بتوان گسترش داد و برای منفعت همگان سازماندهی کرد.