کتاب تسخیرشدگان نمایش‌نامه‌ای از آلبر کامو است که بر اساس رمانی به همین نام اثر فئودور داستایفسکی نوشته شده است. کامو، در سنین جوانی، عمیقاً تحت تأثیر این رمان قرار گرفت و آن را دستمایه خلق اثری کرد که برخی آن را یکی از بهترین آثار نمایشی‌اش می‌دانند. او در این نمایش‌نامه به بررسی جنایت، تحول و سقوط انسان می‌پردازد و شخصیت استاوروگین، یکی از چالش‌برانگیزترین شخصیت‌های رمان داستایفسکی، را در مرکز داستان قرار می‌دهد.
این اثر ترکیبی از نهیلیسم، فردگرایی و پرسش‌های فلسفی کامو است که در زمینه ادبیات روشنفکری روسیه بازتاب می‌یابد. به گفته ژرمن بره، تسخیرشدگان نمایانگر جمع‌بندی بزرگی از مفاهیم و ایده‌های پیشین کامو است و به‌نوعی مقدمه‌ای بر چرخه جدیدی از آثار او محسوب می‌شود که با کتاب آدم اول آغاز شد.

درباره کتاب تسخیرشدگان

نمایش‌نامه تسخیرشدگان حول محور زندگی و سرنوشت استاوروگین شکل می‌گیرد. این شخصیت از رمان داستایفسکی، انسانی پرتناقض و گرفتار در تلاطم‌های درونی و بیرونی است. کامو از این داستان برای بازتاب چالش‌های اخلاقی و فلسفی استفاده می‌کند که در جوهر آثار خودش نیز دیده می‌شود.
داستان درباره گروهی از روشنفکران و انقلابیون روسیه است که به دنبال تغییرات بنیادی در جامعه هستند. آن‌ها برای رسیدن به اهداف خود دست به جنایتی می‌زنند که همه چیز را دگرگون می‌کند. در مرکز این آشوب، استاوروگین قرار دارد؛ مردی که میان شورش علیه باورها و جستجوی معنای زندگی سرگردان است. کامو، از خلال این شخصیت، پرسش‌هایی عمیق درباره گناه، رستگاری، و مسئولیت فردی مطرح می‌کند.
فضای نمایش‌نامه تیره و پر از تنش است، اما همین امر باعث می‌شود مخاطب به تفکر درباره موقعیت‌های مشابه در دنیای واقعی دعوت شود. کامو، با زبان و دیالوگ‌های قدرتمند خود، توانسته است روح نهیلیسم و پرسشگری فلسفی را در دل نمایش جای دهد.

خواندن کتاب تسخیر شدگان را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

تسخیرشدگان برای کسانی که به ادبیات فلسفی، نمایش‌نامه‌های چالش‌برانگیز و آثار فکری علاقه دارند، اثری ارزشمند است. مخاطبان این کتاب، هم می‌توانند عاشقان آثار آلبر کامو باشند و هم طرفداران ادبیات داستایفسکی، چرا که این اثر پلی میان تفکرات این دو نویسنده بزرگ ایجاد می‌کند.
این کتاب همچنین برای کسانی که به دنبال درک بهتر مفاهیمی چون آزادی، مسئولیت فردی و معنای زندگی هستند، مناسب است. دانشجویان ادبیات، فلسفه، و تئاتر می‌توانند از این اثر برای تحلیل تعامل میان هنر و تفکر فلسفی بهره ببرند. تسخیرشدگان نمایش‌نامه‌ای است که ذهن شما را درگیر کرده و شما را به عمق چالش‌های وجودی انسان خواهد برد.

در بخشی از کتاب تسخیر شدگان می‌خوانیم:

آنتون گریگوریف، راوی: (مؤدب، آرام و با لحنی کنایه‌آمیز)

خانمها، آقایان، وقایعی که عن‌قریب شاهدشان خواهید بود در شهرستان ما و تحت تأثیر دوست محترم من، پروفسور استپان تروفیموویچ ورخوونسکی، اتفاق افتاد. پروفسور همیشه در میان ما نقشی به‌غایت وطن‌پرستانه ایفا کرده بود. ایشان لیبرال و آرمانگرا، و عاشق غرب، پیشرفت، عدالت و هرچیز متعالی بودند. اما، در این مراتب والا، متأسفانه به این خیال گرفتار شدند که مغضوب تزار و وزرایش شده‌اند و درنتیجه به میان ما آمدند تا نقش متفکری تحت تعقیب و در تبعید را بازی کنند. البته باید گفت که ایشان با وقار بسیار این کار را کردند. خلاصه، ایشان سالی سه تا چهار بار دچار حمله‌های روحی وطن‌پرستی می‌شدند و درنتیجه با کیسهٔ آب گرم روی شکم در بستر می‌افتادند.ایشان در خانهٔ دوستشان واروارا استاوروگین، بیوهٔ ژنرال، زندگی می‌کرد که پس از مرگ شوهر وظیفهٔ بزرگ‌کردن پسرشان، نیکالای استاوروگین، را به ایشان سپرده بودند. آه، یادم رفت بگویم که استپان تروفیموویچ دوبار بیوه و یک بار صاحب پسری شده بود. استپان پسرش را راهی خارج کرده بود. هردو همسرش در جوانی مرده بودند و، حقیقتش را بخواهید، با او زندگی خوشی نداشتند. اما جدآ مشکل است که آدم در آنِ واحد هم عاشق همسرش و هم عاشق عدالت باشد. درنتیجه، استپان تروفیموویچ همهٔ محبتش را نثار شاگردش، نیکالای استاوروگین، کرد و با جدیت تمام تربیت اخلاقی‌اش را شخصآ برعهده گرفت تا آنکه نیکالای از خانه فرار کرد و رو به یک زندگی افسارگسیختهٔ عیاشانه آورد. درنتیجه، استپان تروفیموویچ با واروارا استاوروگین، که احساس دوستی بی‌حدوحصری با او می‌کرد ــ یعنی غالبآ از او نفرت داشت ــ تنها ماند. داستان من از همینجا آغاز می‌شود.