مدرنیته و عناصر اصلی آن مانند عقل­ محوری، فردگرایی، آزادی­خواهی، تجربه­ گرایی، سودمندگرایی، سرمایه­ داری و... به اشکال مختلف مورد نقد متفکران واقع شده ­اند. این اثر کانون تمرکز خود را بر نقدهای جماعت­گرایانهِ السدیر مک­ اینتایر نسبت به ابعاد اخلاقی- سیاسی مدرنیته استوار ساخته است. مک ­اینتایر متفکری بحران ­اندیش است که از بحران دنیای مدرن با عنوان بحران اخلاقی ­عاطفه­ گرایی نام می­برد. پرسش مطرح شده این است که در نظام فکری مک­ اینتایر چه امکانی برای رهایی از بحران اخلاقی عصر مدرن وجود دارد؟ در پاسخ با ابتنای بر رهیافت منطق درونی توماس ­اسپریگنز، این فرض بررسی شده است که او برای رهایی از بحران اخلاقی دنیای مدرن که ریشه ­های آن را در فردگرایی افراطیِ لیبرال و اخلاق سودمندگرا جستجو می­ کند، بازگشت به فضائل موجود در فلسفۀ اخلاقی و فضیلت­ محور ارسطویی را تجویز می‌کند. مدعای اصلی مک­­ اینتایر این است که انسان معاصر باید از فردگرایی ­افراطی و زیاده­ طلبانه در جوامع سرمایه­ داری­ مدرن به سوی ساختارهای همبستگیِ جمعی، خواه قدیمی، خواه جدید، حرکت نماید و پروژۀ او پیگیری رهایی­ بخشی انسان معاصر از چنین وضعیت نابسامانی است. هر انسانی که می ­خواهد فضائل اخلاقی را سرلوحۀ زندگی فردی و جمعی خود در زمانۀ نابسامان معاصر قرار دهد، می­ تواند از مطالب این اثر بهره­ مند گردد. خواندن این کتاب به اساتید، محققان و دانشجویان رشته­ های مختلف علوم انسانی و علاقه­ مندان به فلسفۀ اخلاق و سیاست پیشنهاد می­ شود.