امر به معروف به نهی از منکر

«اَلحَمدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ و صَلّی اللّه علی سَیّدنا و نبیّنا محمّدٍ و اهل بَیْتِه المَعصومین و لَعنَةُ اللَّهِ علی اَعدائِهم اَجمَعین» با یک نگاه گذرا به سوره مبارکه والعصر می فهمیم که : بر خلاف گمان انسان که خیال میکند هر روز به عمرش افزوده میشود، هر روز که میگذرد از سرمایه او کاسته میشود؛ پدر بزرگها در حقیقت «پدر کوچک» هستند و نوزادها که عمری در پیش دارند، بیشترین سرمایهها را دارا میباشند. به زمان سوگند که انسان همچون یخ هر لحظه در حال آب شدن است (وَالْعَصْرِ اِنَّ اْلاِنْسانَ لَفی خُسْرٍ) پس در برابر به هدر رفتن عمر باید چیزی بهتر از عمر به دست آوریم. مال و مقام و مدال بهتر از عمر نیست. آنچه بهتر از عمر ماست، ایمان و عمل صالح است (اِلاّالْذینَ امَنوا و عَمِلواالْصالِحاتِ). ایمان و کار نیک اگر توسعه پیدا نکند، ارزشی نخواهد داشت. بنابراین، باید دیگران را نیز به ایمان و عمل صالح سفارش و دعوت کنیم (وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ)؛ البته پیمودن این راه، مشکلاتی در بر خواهد داشت؛ یعنی اگر بخواهیم مردم را به خیر و معروف دعوت کنیم و از مفاسد و انحرافاتی که دارند، باز داریم، احتمال دارد که برخوردهای ناگواری پیش آید؛ ولی به هر حال باید با پشتکار این راه را بپیماییم (وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ). کوتاه سخن اینکه هستی برای ما آفریده شده است و هر روز که از عمرمان کاسته میشود، اگر چیزی ذخیره نکنیم، در این بازار هستی باخته ایم. بهترین ذخیرهها ایمان و عمل صالح و سفارش کردن دیگران به حق و صبر است. سفارش به حق، همان امر بمعروف است که شامل فکر حق، حرف حق، قانون حق، رهبر حق، حکومت حق میشود؛ یعنی باید هر روز معروفها را گسترش دهیم و از مفاسد و منکرها جلوگیری کنیم. در زمان ما، با رهبری امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) و خون شهدا، بزرگترین منکر (طاغوت و سلطه آمریکا) محو و بزرگترین معروف (استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی) بر پا شد. ولی این بنا و ساختمان نیاز به حفاظت دارد. اگر دیواری بندکشی نشود، آجرها و سنگهای آن یکی پس از دیگری فرو میریزد. به هر حال امام خمینی و شهدای عزیز، نظامی ساخته و به دست ما سپردهاند و این ما هستیم که باید از آن بخوبی پاسداری کنیم؛ هر جا فسادی دیدیم، فریاد بزنیم و آن را بیان کنیم. همچنین، هر روز معروفی را گسترش دهیم. یکی از معروفها برپایی نماز است که بحمد الله در جامعه ما گسترش یافته است. امروز که این کلمات را مینویسم، دهها هزار نماز جماعت به طور آزاد در مراکز آموزشی، میادین ورزشی، پادگانها، ادارات و کارخانجات بر پا میشود. معروف دیگر، توجه به قرآن است که صدها هزار نفر از این نسل به آموزش و حفظ و مفاهیم آن رو آوردهاند. معروف دیگر، پیشرفتهای علمی، ابتکارات، اختراعات، برندهشدن در مسابقات علمی و از همه مهمتر پیروزی رزمندگان در هشت سال دفاع مقدس و خنثی کردن توطئهها و توسعه کتابخانهها و دانشگاهها و کم شدن بی سوادی و افزایش خدمات بهداشتی و علمی، رفاهی و... است. اما در کنار همه اینها، مفاسد فراوانی نیز وجود دارد که باید برای محو آنها فکری کرد. ستاد احیای امر به معروف به فکرم رسید، اکنون که خداوند توفیق تشکیل ستاد اقامه نماز را به ما داد و توانستیم میلیونها جلد کتاب نماز در سطوح مختلف تهیه، تکثیر و توزیع کنیم و فرهنگ نماز را گسترش دهیم، دوستانی را پیدا کنیم تا برای زکات و امر به معروف نیز کاری فرهنگی انجام دهیم. به جمع فضلای قم - که از شاگردان شهید آیت الله بهشتی و قدوسی - رفتم و نالهای زدم و همراهانی پیدا کردم. با آیت الله جنتی ستاد احیای امر به معروف را تشکیل دادیم و کار را شروع کردیم. از خداوند هم توفیق خواستیم. در این ستاد، هر یک از دوستان کاری را به عهده گرفت و سهم من هم کار فرهنگی و تبلیغی شد. لازم دانستم کتابی در این زمینه بنویسم. این کتاب تکمیل پانزده جلسه درسهایی از قرآن است که در تلویزیون پیرامون امر به معروف داشتهام. در این کتاب، علاوه بر اهمیت موضوع و آثار شوم ترک آن، به شیوه ها و وظایف آمران به معروف و نیز علاوه بر آیات و روایات، به مسائل اجتماعی و حکومتی و روانی که مربوط به این فریضه میشود اشاراتی شده است. نکته قابل توجه اینکه، معروف و منکر های هر گروه و دستگاهی را مؤمنان واقعی آن نظام بهتر میشناسند؛ یعنی فرمانده یک ارتش، بهتر از هر کس معروف و منکر پادگان را میشناسد. اگر او با همفکران مؤمن خود جلساتی در جهت گسترش معروف و جلوگیری از منکرات تشکیل دهد، با امدادهای الهی میتواند پادگان را به یک محیط بسیار سالم تبدیل کند. همچنین معتمدین بازار، مدیران کارخانهها، پیرمردان روستاها، قهرمانان ورزشکار، اساتید دانشگاهها، معلمان دلسوز و مسئولین نظام، هر یک در هر رتبهای که هستند، به خاطر محبوبیت و تخصص و سابقه و شناخت عمیق از جزئیات، بیش از هرکس میتواند معروف را گسترش دهند لذا قرآن، امر به معروف و نهی از منکر را بیشتر به دوش کسانی گذاشته، که از امکانات ویژهای برخودارند؛ زیرا مردم از این افراد حرف شنوی بیشتری دارند.(1) از خداوند توفیق همه را در انجام این فریضه الهی خواهانم و اگر لغزشی در نوشتههایم هست، از خداوند عزیز عذر میخواهم و از بزرگانی که به من یاری میدهند، تشکر می کنم. 1) الذین ان مکناهم فی الارض اقامواالصلوة و اتواالزکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر. حج /41.