درباره کتاب روزهای بی‌آینه:

به زبان ساده اگر بخواهیم بگوییم این کتاب، خاطرات همسر شهید لشکری است که بعد از تحمل 18 سال اسارت به ایران بازمی‌گردند و بعد از 10سال به علت شدت جراحات دوران اسارت شهید می‌شوند. اگر اهل خواندن خاطرات همسران شهدا باشید می‌دانید که پیدا کردن کتابی که از زبان همسران آزاده‌ها و اسرای جنگ تحمیلی باشد سخت است اما این کتاب دقیقا همین ویژگی را دارد. ویژگی متفاوت کتاب چیست؟ شاید بتوان ویژگی متمایز کتاب را نوع سبک زندگی همسر شهید لشکری دانست. فشارهایی که در مدت به خاطر بی خبری به ایشون وارد شده قلب خوانندگان رو به درد میاره و حتی بعد از بازگشت همسرشونم هم خیلی از مشکلات همچنان ادامه داشته و دیگه هیچی مثل قبل نمی شده! نثر نویسنده این کتاب، خانم جعفریان هم نثری ساده و خوش‌خوان است که خاطرات را از زبان اول شخص روایت می‌کند.

روزهای بی‌آینه را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

کتاب رو می‌شه به افراد متاهلی که دید خوبی به دفاع مقدس ندارن و یا به سهمیه و امکاناتی که به خانواده ایثارگران داده میشه اعتراض دارن پیشنهاد کرد. از طرف دیگه با توجه به توضیحات بالا کتاب واقعا خوبه و کسی از خوندن‌ش پشیمون نمی‌شه. هرچند کتاب می تونست خیلی بهتر و کامل تر باشه اما همین بریده بریده بودن بعضی از اتفاقات هم می تونه گواه خوبی باشه از حال آشفته همسر شهید. همسری که خودشون هم بعد از چند سال از شهادت همسرشون به رحمت خدا می رن و حالا از این زن و شوهر آزاده فقط خاطرات‌شون باقی مونده.

بخشی از کتاب روزهای بی‌آینه:

در این کتاب منیژه لشگری زندگی‌اش را روایت می‌کند. ساده، واقعی و بدون شاخ و برگ. دختر جوانی که در بیست سالگی ـ دو سال پس از بستن عهد و پیمان خود برای زندگی مشترک ـ هیجده سال به انتظار می‌نشیند. طوفان حوادث جنگ، او را بدون درک تب و تاب روزهای جوانی به جهانی سخت و سنگین پرتاب می‌کند. منیژه از برابر حقیقت تلخ زندگی‌اش، «بی‌خبری» و «انتظار»، نمی‌گریزد. او در پی نجات احساسات و جوانی‌اش نمی‌افتد، بلکه در سایة سال‌های طولانی انتظار با امید و عشق به همسرش، که نمی‌داند زنده است، و پسر کوچکش، که سخت به او نیاز دارد، روزها را پشت سر می‌گذارد.