نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد مجموعه‌ای سه‌جلدی است که به کوشش مسعود جعفری جزی تنظیم و تدوین شده ‌‌است. نامه‌‌های جلد سوم این مجموعه حدود ده سال بعد از نامه‌های جلدهای پیشین نوشته شده‌‌اند. در هنگام نگارش این بخش از نامه‌ها، از یک سو، نویسندگانشان دیگر آن زوج جوان دوره‌ی قبل نیستند و از سوی دیگر، فضای اجتماعی و سیاسی نیز به‌کلی دگرگون شده ‌است. این جلد نامه‌های سال‌های 1341 تا 1344 را دربر‌می‌گیرد و برخلاف جلدهای پیشین که شامل نامه‌های مربوط به یک سفر طولانی بود، هر بخش از نامه‌ها به یک سفر کوتاه مربوط می‌شود. در این دوره در هر سال، یک سفر صورت گرفته‌ که از این میان، سه سفر سهم آل‌احمد و یک سفر سهم دانشور می باشد. در این جلد از نامه‌ها از یک سو شاهد برشی از زندگی خصوصی و خانوادگی این دو نویسنده در مقطعی پربار و مهم از فعالیت ادبی و فکری آن‌ها هستیم و از سوی دیگر فرصت می‌یابیم تا از دریچه‌ی نگاه آن‌ها رویدادهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن دوران را از زاویه‌ی تازه‌ای بنگریم. این نامه‌ها دقیقاً در همان سال‌هایی نوشته شده‌اند که حکومت وقت با انقلاب سفید،  اصلاحات ارضی، حق رأی زنان و… به‌سرعت در حال نوسازی کشور بود. واکنش آل‌احمد و دانشور به این تحولات مضمون محوری نامه‌ها را شکل می‌دهد. عشق پرشور و بی‌قرار دوره‌ی قبل اکنون جای خود را به دلبستگی و پیوندی عاطفی داده ‌است. آرامش، تعادل و روحیه‌ی امیدوار دانشور در این بخش از نامه‌ها در کنار بی‌قراری، نوسان و تلخکامی آل‌احمد جلوه‌های متفاوتی از شخصیت این دو نویسنده را می‌نمایاند.