کتاب دوم این مجموعه دربرگیرنده‌ی نامه‌های جلال آل‌احمد در سال‌های 1331 و 1332 به سیمین دانشور می باشد؛ نامه‌های یک روشنفکر عاشق برای یک روشنفکر عاشق دیگر. کتاب از چند بخش تشکیل شده است: سرآغاز، سالشمار زندگی و آثار جلال آل‌احمد، نگاهی به زندگی و آثار این نویسنده، متن نامه‌ها و نمایه.

در سال‌های نگارش این نامه‌ها، دوسالی از ازدواج دانشور و آل‌احمد می‌گذرد؛ به همین خاطر احساسات عاشقانه و مسائل مرتبط با آن و روابط عاطفی این دو در متن‌ این نامه‌ها مشهود می باشد. در بخش‌هایی از نامه‌ها می‌توان سعی هر دو را در شناخت روحیات و احساسات یکدیگر ملاحظه کرد.

مسعود جعفری جزی درباره‌ی این نامه‌ها می‌گوید: «صراحت و صداقت این نامه‌ها باعث جذابیت آن‌ها شده و شاید بتوان گفت که آل‌احمد از این لحاظ در میان معاصران خودش همانندی ندارد. برای او توصیف و گزارش بدون داوری و قضاوت بی‌معناست.

به همین دلیل هم برخلاف بعضی خاطرات و یادداشت‌ها در این کتاب معاصران نویسنده، اعم از رجال سیاسی، اهل ادب و هنر و افراد عادی، از نقد و داوری نویسنده در امان نیستند.»

در نامه‌ای از آل‌احمد می‌خوانیم: سیمین جان، خودت نوشته بودی که حالت «بهتر از آن است که متوقع بودی.» بدان که بهتر هم خواهد شد.

اگر به مناسبتی، دو سطر یاد هندوستان بی‌بو و بی‌خاصیت من می‌افتی، دو سطر بعد مشاهدات جالب خودت را می‌نویسی و همین انصراف خاطر اجباری خودش بزرگ‌ترین کمک‌ها را به تو می‌تواند بکند.