در آغاز کتاب گزیده ای از مجموعه اشعار سید علی صالحی دفتر دوم می خوانیم:
درباره یک ضرورت
سه رُخ
1
ساده ترین تعریفِ «بازسرایی» همان ترجمه فارسی به فارسیِ یک متن در گذر از زمان و زبان است؛ یعنی تغییرِ سرنوشتِ متن در هجرتِ زمان، به نیتِ روزآمد کردنِ یک لهجه کهن: عبور از پُلی که انگار پیش از این وجود نداشته است. گذرگاهی تازه که از مِهِ تخیل به در آمده است.
اساسی ترین محملها و محورهایِ ممکنِ این پُلِ پندار، سه ستون مستحکم است که شرطِ نخستِ گذر از گذشته به امروز به شمار می روند : قرائت نو از متن کهن، با حفظِ وفاداری نسبت به موضوع. آرایشِ زبانِ زنده به مددِ نیروی خلاقیت. انتقالِ روحِ عتیقِ شعر به قطاری که از لحظه اکنون رو به آینده می رود.
دیگر گوشه ها، طُرفه ها، تَرَنُم ها، ظرافت ها، مرزها و مَرایایِ فرعی، خود به عنوانِ زیرمجموعه همین سه محورِ ممکن تعریف و تولید می شوند، که بود و نبود یا ضعف و قدرت و حضورشان در این اتفاق، به توانایی ها، تجارب و تدبیرِ خلاقه خودِ شاعرِ بازسرا بستگی دارد. گفتنی است که تفاوتِ روایت و بازسرایی دو شاعر از یک متنِ مشترک به میزانِ پرداخت، وَرْز، بدعت و برداشت در همین زیرمجموعه های مهم بازمی گردد.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» میباشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir