«در راه اربعین» کتابی است که در آن بخشی از نیازهای زائران حسینی یادآور می‌شود و آنان را در بجا آوردن زیارتی نورانی‌تر و سفری راحت‌تر کمک می‌کند. کتاب در راه اربعین به معرفی شهرها و اماکن زیارتی عتبات پرداخته و همچنین در برقراری ارتباط راحت‌تر با مردم عراق زائران را یاری می‌کند مراسم راهپیمایی اربعین حسینی یکی از بزرگ‌ترین پدیده‌های تبلیغی قرن پر ادعای کنونی به شمار می‌رود. سفری عاشقانه در جاده نور که پر از درس‌های ویژه که در هیچ دانشگاهی آموزش نمی‌دهند.

درباره کتاب  «در راه اربعین» 

 همایش عظیم میلیونی پیاده‌روی اربعین در سال‌های اخیر نماد آزادگی و ظلم‌ستیزی است، مصداق زنده نگه‌داشتن یاد اباعبدالله الحسین (ع) و فداکاری‌های اهل‌بیت (ع) و یاران آن بزرگواران است، اربعین قوه تأثیرگذار دائمی و اهرم قدرتمند و عنصر الگوساز برای متعهدان و آزاداندیشان جهان است، اربعین یعنی تداوم این پیام که «وَاللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَو کَرِهَ الکافِرُونَ»؛
 در عصر حاضر بااین‌همه پنهان‌کاری و جلوگیری از انتشار اخبار اجتماع میلیونی اربعین حسینی سال‌به‌سال بر این اجتماع افزوده می‌شود و مغناطیس اربعین بر سرتاسر عالم طنین‌انداز می‌گردد تا این حرکت مرهمی باشد بر زخم‌های منتقم خون مظلومین و زمینه‌ساز باشد برای ظهور مصلح جهانی انشاءالله. ازاین‌رو مجموعه حاضر حرکتی است در راستای افزایش معرفت زائرین اربعین حسینی و باتوجه‌به آنکه در ایام شلوغی و ازدحام فارغ از بحث سفر و زیارت احکام و مسائل شرعی خاصی مورد ابتلا قرارمی گیرد به توضیح این مباحث به‌ضمیمه اطلاعات پرداخته شده است.
 امید است با خرید این کتاب زیارتی با معنویت و آگاهی بیشتر داشته باشیم.

خواندن کتاب در راه اربعین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 اگر قصد این سفر را دارید این کتاب را حتماً به شما پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب در راه اربعین

 مورّخان نوشته‌اند که جابربن‌عبدالله‌انصاری، همراه عطیه عوفی در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین (ع) موفق شدند. جابر که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گام‌های کوچک برداشت تا سر مزار حسین‌بن‌علی (ع) آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: «حَبیبٌ لا یُجیب حَبیبَهُ...» آنگاه زیارتی خواند و رو به سایر شهداء کرد و آنان را هم زیارت نمود.
 سیّد محمدعلی قاضی طباطبایی در کتاب تحقیق درباره اول اربعین سیّدالشهداء، راهپیمایی اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند. گفته شده است پس از دوره شیخ انصاری این سنت فراموش شده بود و محدث نوری آنرا احیا کرد. نویسنده کتاب «أدَبُ‌الطّفّ» در گزارشی از مراسم اربعین در کربلا، اجتماع در این مراسم را به اجتماع مسلمانان در مکه تشبیه و به حضور هیئت‌های عزاداری در آن اشاره کرده که برخی به ترکی، عربی، فارسی و اردو مرثیه می‌خوانده‌اند. این کتاب در سال 1346 شمس (1388 ق/1967 م) منتشر شده و نویسنده آن، جمیعت راهپیمایان اربعین را بیش از یک میلیون نفر تخمین زده است.
 در اواخر قرن 14 قمری حزب بعث عراق، با برگزاری مراسم راهپیمایی اربعین مخالفت کرد و گاه با راهپیمایی‌کنندگان با خشونت رفتار می‌شد که موجب کم‌رونق شدن این مراسم گردید. این مخالفت در سال 1977 میلادی با تیراندازی به زائران در نزدیکی کربلا به اوج رسید. اما با وجود ممنوعیت راهپیمایی اربعین برخی شیعیان مخفیانه خود را در روز اربعین به کربلا می‌رسانند