غالباً در رابطه با آنچه که اتفاق می‌افتد صادق نیستیم. اگر ما مرکز باشیم و کسی را در حاشیه ببینیم، معمولاً به خود می‌گوییم: «من تو اون موقعیت نیستم چون من فرق می‌کنم.» اما این حرف‌ها فقط از روی خودبینی‌ست. خیلی راحت میتوانیم جای همان آدم باشیم. همه ما آن چیزها را درون خود داریم. فقط نمی‌خواهیم به چیزهای مشترک میان خود و آن بیگانگان اعتراف کنیم چرا که بیش از اندازه فروتن می‌شویم. این مسئله نشان می‌دهد که شاید موفقیت و شکست کاملاً منصفانه نباشد. اگر ورق بهتر دست شما افتاده پس باید فروتن باشید و آزاردهنده‌است که دست از احساس برتری خود بکشید و بگویید: «من از هیچ کس بهتر نیستم.» پس به جای آن برای خود بهانه می‌تراشیم تا دیگران را کنار بگذاریم. وقتی می‌خواهیم مزایا یا غرور خود را حفظ کنیم می‌گوییم به خاطر شایستگی و آداب و رسوم اینگونه است.