هیستری

  پیدایش روانکاوی مدیون  مواجهه زیگموند فروید جوان با بیماران مبتلا به هیستری است. در زمانه ای که جامعه با تردید به واقعی بودن بیماری این افراد نگاه می کرد، فروید روش مرسوم درمان را کنار گذاشت و از آن پس با گوش دادن به کلام بیماران و فریاد صامت تن ایشان دانست که مبتلا به هیستری تا چه اندازه رنج می کشد. فروید به ما یاد داد تنها هیستری است که به دلیل تظاهرات منحصر به فرد و قابلیتش در نمادین سازی تنش و تعارض می تواند در کنار رؤیا «شاه راهی باشد به سوی ضمیر ناآگاه».

مشهور است فرد هیستریک بدون اینکه مسئولیت پیامدهای خواسته اش را به عهده بگیرد، فقط و فقط می خواهد؛ می خواهد ولی حاضر نیست آنچه را می خواهد داشته باشد. پرسش معروف فروید «زن چه می خواهد؟» ریشه در همین باور دارد. لیکن امروز تقریبا عموم روانکاوان متفق القول اند که فرد مبتلا به هیستری هرچه بخواهد، بی شک، چیزی غیر از وضع موجود است. همین رویکرد انقلابی و اعتراضی است که پای هیستری را به عرصه های خلاقانه ای همچون هنر، سیاست و اخلاق باز می کند.