یوجین‌اونیل نمایش‌نامه‌نویسِ شهیر آمریکایی، پدر معنوی ادبیات نمایشیِ شاخصِ آمریکا و همچنان از برجسته‌ترین نمایش‌نامه‌نویسان جهان است. نخستین نمایشنامه‌ وی فراسوی افق بود که در سال 1920 جایزه پولیتزر را نصیب‌اش کرد. اونیل در سال 1936 موفق به دریافت جایزۀ نوبل ادبی شد.
لازاروس ترکیبی از الهه‌ی شادی، دیونیسوس و ابر قهرمان نیچه می باشد که با در هم آمیختن شادمانی و اراده به دنبال یافتن مفهوم زندگی و ارزش حقیقی وجودیت انسان است. انسانِ آگاهی که اراده‌اش با اراده‌ی جهان یکی شده و برای اثبات بودنش شادی‌کنان در حرکت و پویایی است.
لازاروس در میان انسان‌های جامعه‌ای که دچار ضعف اعتقادی شده‌اند از نو متولد می‌شود و در نهایت در نقش نجات‌دهنده‌ی انسان از ترسِ از مرگ و به عنوان قهرمانی تراژیک جان‌فدایی می‌کند.
او بدون هیچ ترسی دوباره متولد می‌شود. بنابراین او اولین و تنها انسانی است که می‌تواند بر مرگ بخندد. خنده‌‌های او به مثابه مهر تاییدی بر زندگی، تمامیت و جاودانگی است. خنده‌ها‌ی لازاروس گواه اثبـات وجود خداوند است و این خنـده‌ها‌ اصیل‌تر از آنند که با هدفِ دستیابی به نامیراییِ فردی ایجاد شوند زیرا آن‌ها در راه رسیدن به پایانی دنیوی و برای مبادله‌ی این زندگی در مقابل به دست آوردن ابدیتی همیشگی از اعماق وجود لازاروس سرچشمه می‌گیرند.