دردسر های آقاجون

شاید شنیدن داستان پیروزی انقلاب و وقایع مربوط به سال 57 برای ما و هم‌سن و سال‌هایمان عادی و حتی تکراری باشد. تاریخ انقلاب بارها و بارها برایمان روایت شده است و کم و بیش از جریان آن‌ایام باخبر هستیم. اما گروه سنی نوجوان و نسلِ جدید از این قائده مستنثنا هستند. کمتر نویسنده و فیلم‌سازی به فکرِ این گروه بوده و توانسته فیلم و داستانی به زبانِ بچه‌ها خلق کند و آن‌ها را هم در جریانِ حوادث انقلاب شریک کند. رمان «دردسرهای آقاجون» جزو معدود رمان‌های نوجوان است که با همین دغدغه به نگارش درآمده و سعی دارد کاستی‌های پیش از این را جبران کند. این رمان به کوشش نشر جمکران و توسط مونا جوان به چاپ رسیده است.

درباره کتاب دردسرهای آقاجون

کتاب «دردسرهای آقاجون» به‌خوبی توانسته است فضای تاریخی و اجتماعی ایران در دوران انقلاب را از دیدگاه یک نوجوان به تصویر بکشد. روایت داستان از زبان نسترن، دختر خانواده، نه تنها به خواننده این امکان را می‌دهد که با احساسات و دغدغه‌های یک کودک در آن دوران آشنا شود، بلکه همچنین به نوعی بازتاب‌دهنده‌ی واقعیت‌های اجتماعی آن زمان است.
توجه به جزئیات زندگی روزمره و ارتباط آن با وقایع بزرگ تاریخی، از نقاط قوت این رمان است. نویسنده با استفاده از شخصیت‌های جذاب و داستان‌های هیجان‌انگیز، تلاش کرده تا نوجوانان را با تاریخ کشورشان آشنا کند و آن‌ها را درگیر ماجراهایی کند که همزمان با تحولات بزرگ ملی رخ می‌دهد.

داستانِ این کتاب را دختری به ‌نام نسترن روایت می‌کند. کتاب با قصه‌های شبانه پدر خانواده شروع می‌شود و جریانِ روزهای واپسینِ انقلاب در مشهد، گره می‌خورد به داستانِ ضحاکِ ماردوش. نسترن و باقی بچه‌ها، ضحّاکِ ماردوشِ دنیای واقعی‌شان را می‌بینند و سعی می‌کنند همانند کاوه کاری بکنند کارستان. مونا جوان در این کتاب نخِ تسبیحِ تاریخِ انقلاب را با اتفاق‌های هیجان‌انگیزِ زندگی نسترن حفظ می‌کند و در آخر با وصل کردن تمام این جریان‌ها به حرمِ امن و ایمنِ حضرتِ علی‌بن موسی‌الرضا طعمِ شیرین پیروزی را به مخاطب می‌چشاند.

قسمتی از کتاب دردسرهای آقاجون:

دوان‌دوان از پله‌های زیرزمین پایین رفتم و پریدم داخل آشپزخانه. مامان و خاله پای پنجره آشپزخانه که رو به کوچه باز می‌شد ایستاده بودند و از لای درز باز پنجره، سبیلو را تماشا می‌کردند. رفتم و کنارشان ایستادم. خودم را چسباندم به مامان، نفسم بند آمده بود و هق‌هق می‌زدم. مامان دست انداخت دور شانه‌ام و مرا چسباند به خودش. خاله گفت: بغل مینی‌بوسو ببین! انگار تیر زدن بهش.

در بخشی قسمتی از کتاب که خواندید، احساس ترس و نگرانی نسترن را به خوبی منتقل می‌کند و نشان‌دهنده‌ی اضطراب و تنش‌های آن روزهاست. این نوع روایت می‌تواند برای نسل جدید که کمتر با این وقایع آشنا هستند، جذاب و آموزنده باشد. به‌طور کلی، «دردسرهای آقاجون» به عنوان یک اثر ادبی برای نوجوانان، می‌تواند درک بهتری از تاریخ معاصر ایران و ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی آن به آن‌ها ارائه دهد.

کتاب «دردسرهای آقاجون» به گروه‌های مختلفی از خوانندگان توصیه می‌شود:

1. نوجوانان: این کتاب به‌خوبی می‌تواند دغدغه‌ها و احساسات نوجوانان را در دوران‌های بحرانی تاریخی به تصویر بکشد و به آن‌ها کمک کند تا با تاریخ کشورشان آشنا شوند.
2. والدین و معلمان: خواندن این کتاب می‌تواند به والدین و معلمان کمک کند تا درباره‌ی تاریخ معاصر ایران با نوجوانان صحبت کنند و آن‌ها را به بحث و تبادل نظر در مورد مسائل اجتماعی و فرهنگی تشویق کنند.
3. علاقه‌مندان به تاریخ: کسانی که به تاریخ ایران و تحولات اجتماعی آن علاقه‌مند هستند، می‌توانند از این کتاب به عنوان یک منبع جذاب برای درک بهتر وقایع تاریخی استفاده کنند.
4. خوانندگان ادبیات کودک و نوجوان: این کتاب می‌تواند برای افرادی که به ادبیات کودک و نوجوان علاقه دارند، جذاب باشد و آن‌ها را با سبک‌های مختلف داستان‌نویسی آشنا کند.
5. افراد جستجوگر هویت فرهنگی: کسانی که به دنبال شناخت بیشتر از هویت فرهنگی و اجتماعی خود هستند، می‌توانند با خواندن این کتاب به درک عمیق‌تری از شرایط اجتماعی و تاریخی ایران برسند.

در کل، «دردسرهای آقاجون» یک اثر آموزنده و جذاب است که می‌تواند برای طیف وسیعی از خوانندگان مفید باشد.