سه نمایش‌نامه درهم‌تنیده، جوانک خیال‌باف و موج‌گرفتگی تک‌پرده‌هایی از یوجین اونیل می باشند که هر یک از نقطه‌نظری ویژه و متفاوت، نگاهی به زندگی و اجتماع می‌اندازند. درهم‌تنیده عنوان اولین نمایش‌نامه است که اونیل در آن به موضوع اخلاق و ارزش‌های انسانی پرداخته. در این نمایش، زنی بی‌پناه سعی دارد عاشقِ جنایتکار خود را از چنگال قانون در امان نگه دارد. در این اثر، به نظر می‌رسد اونیل بیش از آنکه به‌قصد جلب رضایت مخاطبِ عام و ساده‌اندیش بنویسد، داستان را مغایر با ارزش‌های اخلاقی موردِ پسند جامعه و همچنین برخلاف عرف نمایش‌نامه‌نویسی نگاشته است. در نهایت، همین گزینش شجاعانه و هوشمندانه، تبدیل به یکی از ویژگی‌های خاصِ سبک نگارش او شده است.
جوانک خیال‌باف اولین نمایش‌نامه‌ای می باشد که در آن اونیل به بازنماییِ بخشی از مشاهداتش در خصوص فرهنگ سیاه‌پوستان آمریکا و شکل‌گیری قیام فرهنگی سیاهان می‌پردازد. او به این نکته تأکید دارد که بقای سیاه‌پوستان در مقابل قدرت و سلطه‌ی سفیدپوستان تنها با مقاومت سیاهان امکان‌پذیر است. جوانک خیال‌باف که در یک درگیری خصمانه از سوی فردی سفید، تنها برای دفاع از خود، او را به قتل رسانده است، چاره‌ای به‌جز گریختن از قانون سفیدها که مبتنی بر اعدام غیرقانونی و حذف سیاهان از صحنه‌ی روزگارِ قرن بیست بوده است، ندارد. اونیل، در متن این نمایش‌نامه، با به‌کارگیری گفتار شکسته و توصیف احساسات تأثیرگذار سیاه‌پوستان، مخاطب را با جوانی بی‌گناه و درعین‌حال بی‌رحم آشنا می‌کند و پایانی تراژیک را برای داستان برمی‌گزیند.
موج‌گرفتگی، همان‌طور که از نامش پیداست، به یکی از مخرب‌ترین تأثیرات میدان نبرد بر سلامت روح و روان سربازان در طول جنگ جهانی اول می‌پردازد. اونیل در این نمایش با بیان توصیفات واضح و ملموس از رنج‌ها، سختی‌ها و صحنه‌های مشمئزکننده‌ای که سربازان در جبهه جنگ با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، سعی در یادآوری یکی از اصلی‌ترین چالش‌های ذهنی و منطقی موجود در برابر جنگ دارد و آن اینکه انسان به چه قیمتی حاضر به کسب شهرت و افتخار است.