تاریخچه سینما

پراکسینوسکوپ
همانند پروژکتورهای نمایش فیلم، همة اسباب‌بازی‌هایی که تصویر متحرک نشان می‌دهند بر پایه تماشای ادواری یا متناوب تصاویر تعبیه شده‌اند؛ به طوری که مخاطب هر تصویر را فقط برای مدتی کوتاه می‌بیند. اگرچه نگاه کردن از میان یک شکاف باریک به گذرا و اجمالی بودن تماشای هر تصویر می‌انجامید، اما باعث می‌شد تا تصاویر محو و مبهم دیده شوند و تماشای آن‌ها دشوار گردد. بنابراین در پراکسینوسکوپِ رِینو، آینه جایگزین دریچه تماشای تصاویر گردید.
این کار باعث شد تا تصاویر بازتاب داده شده بسیار شفاف‌تر از قبل شود و ترکیب آن‌ها با یکدیگر حس بهتری را در انتقال مفهوم حرکت ارائه نماید؛ و این موفقیت بزرگی بود.
دوربین فیلمبرداری «دِبری پاروو»
همانند تمامی دوربین‌های اولیه، دوربین فیلمبرداری دِبری پاروو نیز بدنه‌ای چوبی داشت. به همین دلیل این دوربین نسبت به دوربین‌های جدید و پیشرفته 35 میلیمتری بسیار سبکتر و جمع و جورتر بود. دو حلقه نوار فیلم در داخل دوربین و در کنار هم قرار می‌گرفت و متصدی دوربین به راحتی با گرداندن دسته‌‌ای که در سمت راست دوربین قرار داشت، شروع به فیلمبرداری می‌نمود. دوربین فیلمبرداری دِبری پاروو با ثبت حق انحصاری اختراع خود (ثبت شده به عنوان دوربینی با طراحی ویژه و بدیع) در سال 1908 توانست به مدت 40 سال مورد توجه و استفاده‌ی فیلم‌سازان قرار گیرد.
آسیاب به نوبت
برای تولید یک تصویر متحرک تأثیرگذار و نرم، انیماتور باید مطمئن شود که هر نقاشی در فیلم با تصویری که قبلاً نمایش داده شده، متفاوت است. این کار با استفاده از یک سیستم ثبت انجام می‌شود. با گذاشتن هر سِل کاغذ شفاف از یک سکانس، بر روی سِل جلوتر، انیماتور می‌تواند ببیند که شکل چقدر حرکت می‌کند.