«بلندی های بادگیر» یکی از رمان های شاخص کلاسیک دوره ی ویکتوریاست که امیلی برونته آن را در سال 1847 به جاپ رسانده.
این کتاب که تنها رمان به جامانده از امیلی برونته است در زمان خود به دلیل ساختار جدیدی که در آن به کار رفته بود و همچنین لحن شاعرانه راوی قصه مورد توجه دوستداران کتاب قرار گرفت و با گذشت زمان به یکی از محبوب ترین رمان های دنیا تبدیل شد.

داستان در ابتدا توسط مردی به نام لاک وود روایت می شود که به منظور فرار از شهر و جامعه شهری، یک اتاق در امارت تراش کراس اجاره کرده. وی در ابتدای داستان بسیار از انتخاب خود خرسند به نظر می رسد و با روحیه شاد به استقبال شخصیت های اصلی داستان می رود.

چهار فصل ابتدایی کتاب توسط آقای لاک وود روایت می شود و در طی این فصول، با شناختی که راوی نسبت به شخصیت های داستان پیدا می کند، رفته رفته احساس خوشحالی اولیه خود را از دست می دهد و از محیط بیزار می گردد...

داستان اصلی کتاب، داستان عشق و دلدادگی اعضاء و خدمتکاران دوخانواده ارنشاو و لینتون، و همچنین کینه و عناد میان آنها است.
عشق نا فرجام هیت کلیف به کاترین ارنشاو و در پی آن رشد حس انتقام جویی نسبت به خانواده ارنشاو در هیت کلیف اصلی ترین منشأ حوادث داستان است.
الن به عنوان کسی که از هنگام خردسالی تا به حال در این دو خانواده خدمتکار بوده، وقایع را با جزئیات و حساسیت هرچه تمام تر نقل می کند.