ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ ﺷﻌﻴﺮی، داﻧﺸﻴﺎر داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺪرس، فرایند تولید و دریافت معنا را در گفتمان‌های دیداری مورد مطالعه قرار داده است، حاصل این پژوهش در کتابی با عنوان نشانه - معناشناسی دیداری (نظریه و تحلیل گفتمان هنری)، به چاپ رسیده است.

ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎ ﺷﻌﻴﺮی، این کتاب را بر اساس روابط بین سطوح نشا‌نه‌ای، صورت بیان و صورت محتوا، راهبردهای معناسازی و بر‌هم کنشی گفته‌پرداز و گفته‌یاب مورد مطالعه و تحلیل قرار می‌دهد. حاصل پژوهش‌های او در کتابی با عنوان نشانه - معناشناسی دیداری (نظریه و تحلیل گفتمان هنری) منتشر شده است. شعیری در فصل نخست این کتاب به مبانی نشانه‌شناسی دیداری براساس دیدگاه‌های رولان بارت، آمبرتو اکو، آلژیرداس ژولین گرمس، ژان ماری فلوش و گروه «مو» می‌پردازد. فصل دوم کتاب، به مبانی این موضوع اختصاص دارد. در فصل پایانی نیز نظریه و کاربرد نشانه- معناشناسی در تحلیل گفتمان‌های دیداری مورد بحث قرار می‌گیرد.

مطالعه کتاب نشانه - معناشناسی دیداری را به دانشجویان و دانش‌پژوهان رشته علوم اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

ﻣﻌﺮﻓﺖ زﺑﺎن ﻫﻤﮥ ﻗﺪرت ﺧﻮد را ﻣﺪﯾﻮن ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺧﻮد اﺳـﺖ. و اﯾـﻦ ارﺗﺒﺎط ﻓﻘﻂ در ﮔﺮو واژﮔﺎن و زﺑﺎن ﮐﻼﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻔﺎوت در اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﮐﻼم ﻓﺮﯾﺎد آﺷﮑﺎر اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﺧﺎﻣﻮش اﺳت. آﯾﺎ ﻫﯿﭻ وﻗـﺖ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪه‌اﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ و ﮐﻼم ﮐﺪام یک تاثیر ﺑﯿﺸﺘﺮی دارﻧـﺪ؟ زﺑـﺎن ﮐﻼﻣﯽ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ اﺑﺘﺪا دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﺑﯿﺎن می‌کند. ﭘﺲ ﮐﻼم ﺑﯿﺎن ﻏﯿﺮ ﻣﺴـﺘﻘﯿﻢ اﺳﺖ. ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﯿﺎن ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ دﯾﺪه میﺷﻮد است. ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻼم واﺳـﻄﻪای ﺑﯿﻦ ﻣﺎ و دﻧﯿﺎﺳﺖ. اﻣﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ دﻧﯿﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ می‌دهد. در ﻫﺮ ﺣـﺎل ﭼﻪ ﮐﻼم و ﭼﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﺠﻤﻊ دال و ﻣﺪﻟﻮل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻗﺪرت میﺑﺨﺸﺪ و ارﺗﺒﺎط را ﻣﻌﻨﺎدار ﻣی‌کند. ﺳﻮﺳﻮر ﻫﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ دارد ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﯿﺖ زﺑﺎن در ﮔﺮو ﺗﺠﻤﻊ دال و ﻣﺪﻟﻮل اﺳﺖ. در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻮارد اﯾـﻦ وﺣـﺪاﻧﯿﺖ دو وﺟﻬﯽ را ﺑﻪ وﺣﺪاﻧﯿﺖ اﻧﺴﺎن ﺗﺸﺒﯿﻪ ﮐﺮده‌اﻧﺪ ﮐﻪ دارای ﯾـﮏ ﺟﺴـﻢ و ﯾـﮏ روح اﺳﺖ. ﺣﺘﯽ می‌ﺗﻮان اﯾﻦ وﺣﺪاﻧﯿﺖ را ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒـﯽ ﺷـﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴـﻪ ﻧﻤﻮد؛ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل آب ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از ﻫﯿﺪروژن و اﮐﺴﯿﮋن اﺳﺖ. اﻣﺎ اﮔﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ را ﺟﺪای از ﻫﻢ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻫﯿﭻﮐﺪام ﺑـﻪ ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ ﺧﺎﺻـﯿﺖ آب را ﻧﺪارﻧﺪ.