سخن
میرکرمانی از سرایندگان بزرگ قرن هشتم ایران می باشد که در تذکره‌ها ذکری از او نیست.
تنها دولتشاه در تذکره‌الشعرا دو جا اشاره مختصری به او کرده و تصریح می‌کند که معاصر خواجو کرمانی و سلمان ساوجی بوده است.
از فهرست کتاب‌های خطی عربی و فارسی و هندوستانی کتابخانه پادشاهان اَوَد تالیف اشپرنگر ص18 معلوم می‌شود ذکری از او در خلاصه‌‌الاشعار و زبده‌الافکار تالیف تقی‌الدین محمدبن شرف‌الدین علی حسینی ذکری کاشانی که در قرن دهم در هندوستان به پایان رسانده است آمده و در آنجا نام او میرمحمد کرمانی نوشته شده و اشاره دیگری که درباره او یافتم این است که خواجو نظر خوبی به او نداشته،چنانکه در جواب این رباعی وی که گفته است :
| من ملک جهان را به سخن می‌گیرم | وین بس بود از سخنوری توفیرم |
| زین دست که نظم من گرفتست کمال | در کشور شعر تا نمیرم میرم |
خواجو این رباعی را سروده:
| هرچند که در ملک فصاحت میری | چون شمع زبان مکش که در دم میری |
| تا چند زنی لاف که میر سخنم | بر سبلت خویش تا نمیری میری |
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» می‌باشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir
