تا پیش از ظهور وحوش القاعده و داعش، هر وقت سخن از تحجر و بیخردی و وحشیگری به اسم دین به میان میآمد ذهن مخاطب متوجه جریان طالبان میشد؛ حتی در ادبیات عامه به برخی رفتارهای خشن و متحجرانۀ ظاهرا دینی، «رفتارهای طالبانی» می گفتند. البته در ایجاد چنین تصویری از طالبان عوامل متعددی نقش داشتند که مهمترین بخش آن را اقیانوس شایعات و مهملاتی که رسانههای ضددینی غربی (و به تبع آنها، رسانههای بیتحلیل یا مغرض داخلی) منتشر میکردند تشکیل میداد. همزمانی ظهور طالبان با سالهای موسوم به «اصلاحات» در ایران که موجب عنانگسیختگی «روشنفکران» مغرض، جاهل و ضد انقلاب و ضد دین شده بود و سوءاستفادۀ آنها برای حمله به جمهوری اسلامی (در قالب شبیهنمایی نظام مقدس شیعی با نظام طالبانی) هم بر آتش این مهملات و تصاویر غلط میافزود. در کنار آن نباید از برخی عقدههای قومیتی (که متاسفانه همچنان هم در بین افراد زیادی به چشم میخورَد) و رویکرد زشت و چندشآور آنها نسبت به برادران همسایه غفلت کرد که این نیز عاملی اضافی برای «هیولاسازی» بیشتر از طالبان بود. همۀ اینها دست به دست هم داده بود تا در ذهن مردم جهان (و ایران)، طالبان تبدیل به نماد جهل و خشونت شوند. اما «همۀ» آنچه دربارۀ طالبان گفته میشد درست نبود، نه اینکه «همۀ» آنچه گفته میشد اشتباه بود. با توجه به همین نکات و لزوم تصحیح تصور تاریخی مخاطبان، و همچنین با توجه به نقشآفرینی هرچه بیشتر طالبان در کشور برادر و همسایۀ ما (افغانستان عزیز) در برهۀ اخیر، ضرورت بازخوانی تجربۀ طالبان خودنمایی میکند. کتاب پیش رو، قدمی است در همین مسیر. فهمی هویدی، نویسنده و روشنفکر اسلامگرای مصری (که شخصیتی شناختهشده در سطح جهان و همچنین در کشور ما دارد)، جریان دو سفر خود به افغانستان در دوران حکمرانی طالبان و تحلیلهایش از اوضاع و احوال این کشور در آن زمان را در این کتاب به رشته تحریر درآورده است.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» میباشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir