تا جایی که چشم می تواند ببیند، سؤال تعیین کننده در مورد نظم جهانی این است که آیا چین و ایالات متحده می توانند از تله توسیدید فرار کنند یا خیر؟ اغلب اختلافاتی که متناسب با این الگو است به شکل بدی پایان یافته است. طی پانصد سال گذشته، در شانزده مورد، یک قدرت بزرگ روبه رشد، یک قدرت حاکم را تهدید به جانشینی کرده است. نتیجه دوازده مورد از این تعداد، جنگ بوده است. چهار موردی نیز که از جنگ اجتناب شد تنها به دلیل تغییر هر چند سخت نگرش ها و به چالش کشیده شدن اقدامات متقابل طرف رقیب بوده است.

ایالات متحده و چین نیز می توانند از جنگ اجتناب کنند، اما تنها در صورتی که بتوانند دو حقیقت دشوار را در خود جای دهند. نخست، در مسیر فعلی، جنگ بین ایالات متحده و چین در دهه های پیش رو نه تنها ممکن، بلکه خیلی بیشتر از آنچه در حال حاضر تصور شده، احتمال جنگ وجود دارد.

در واقع، در اسناد تاریخی، احتمالی که منجر به وقوع جنگ شود بیش از این نیست. علاوه بر این، ما خطر ناچیز را هم به ریسک اضافه می کنیم. اگر رهبران پکن و واشنگتن آنچه که در دهه گذشته انجام شده را ادامه دهند، پایان کار ایالات متحده و چین، قریب به یقین به جنگ منتهی خواهد شد. دوم، جنگ اجتناب پذیر است. تاریخ نشان می دهد که قدرت های بزرگ حاکم می توانند روابط خود با رقبا حتی کسانی که آنها را تهدید به سبقت گرفتن می کنند، بدون راه انداختن جنگ مدیریت کنند. سابقه این موفقیت ها و همچنین شکست ها، امروزه درس های زیادی به دولتمردان عرضه می دارد. همانگونه که جورج سانتایانا^[1]متذکر شده؛ تنها کسانی که موفق به مطالعه تاریخ نمی شوند محکوم به تکرار آن هستند.

این کتاب به توصیف ریشه های تله توسیدید می پردازد؛ پویایی آن را مورد بررسی قرار می دهد؛ و پیامدهای آن را برای رقابت فعلی میان ایالات متحده و چین توضیح می دهد.