در طول چند سال اخیر، هریک از شما حداقل در یک امر اجتماعی فعالیت داشته اید: تکمیل برنامه های دانشگاهی، در کنار نگارش پایان نامه، دریافت ریزنمرات و تایید توصیه نامه، شما احتمالا باید فرم اطلاعات شخصی را نیز پر کنید که در کنار درخواست نام، آدرس و شماره شناسنامه، از شما می خواهد تا کادرهای جنسیت، نژاد و قومیت را نیز علامت بزنید. پیش از علامت زدن، آیا قلم شما روی این کادرها متوقف می شود؟ آیا می خواهید کادرها را خالی بگذارید و علامت نزنید؟ آیا شما از پرسش ها متعجب نشدید؟
دانشگاه ها و کالج ها، اطلاعات مربوطه را برای سنجش میزان «تنوع» در نهاد وابسته به خود گردآوری می کنند. در طول دهه گذشته بنابر دلایل سیاسی، اجتماعی و حتی اقتصادی، فشار زیادی برای ترویج «تنوع» نه تنها در کلاس های درس، بلکه در محیط های کاری نیز مشهود بوده است. اما چه چیزی به معنای واقعی کلمه، تنوع است. تنوع به طور کلی به این شکل تعریف می شود: «متشکل از عناصر و ویژگی های مختلف و به طور خاص، مفهوم تنوع در بافت گروه های اجتماعی دربرگیرنده آرمان های پذیرش و احترام و درک این مسئله بوده که گروه ها متشکل از افراد هستند.
با توجه به وجود تنوع در بستر رسانه های جمعی، در نظر گرفتن میزان تنظیم بازنمایی های اشخاص یا گروه های اجتماعی و میزان شنیدن یا بازتاب صداهای مختلف حائز اهمیت می باشد. باید پرسید که چگونه افراد و گروه های اجتماعی به تصویر کشیده می شوند و دلایل اساسی الگوهای خاص جهت ترسیم آن ها چیست. پژوهش ها نشان داده اند که رسانه های جمعی نقش مهمی را در شکل دهی نحوه درک و احساس اشخاص در خصوص خودشان و دیگران ایفا می کنند. مردم هر روز درباره دیگران بر اساس نژاد یا قومیت، جنسیت، معلولیت، گرایش جنسی، طبقه، وسن به سرعت قضاوت می کنند. این نوع قضاوت ها، چه منصفانه چه به ناحق، درست یا غلط، مبتنی بر اطلاعاتی است که نه تنها در طول سال ها تجربه و تعامل با خانواده، دوستان و سایر شبکه های اجتماعی ایجاد شده است، بلکه نتیجه بمباران مداوم تصاویر و پیام های رسانه هایی است که افراد عموما در سنین پایین با آن ها درگیر می شوند. این بمباران تقریبا غیرقابل اجتناب است. برای مثال، اگرچه یک فرد ممکن است در منزل خود تلویزیون نداشته باشد، ولی تلویزیون ها در مطب پزشکان، فرودگاه ها و رستوران ها وجود دارند.