کتاب "درگاه این خانه بوسیدنی است" شرح‌حال زنی از شیرزنان روزهای دفاع مقدس است که توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است. خاطرات یکی از مادران مرد آفرین، از جگرگوشه‌هایش. بچه‌هایی که قد کشیدند، مرد شدند و به شهادت رسیدند. بچه‌هایی که هر کدام یک‌دنیا خاطره و کتاب‌اند. کتابی سرشار از خاطرات بارانی و آسمانی و دلتنگی‌های ناب مادرانه. این کتاب روایتی است جذاب و خواندنی از بانو "فروغ منهی" مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور که به قلم توانای خانم زینب عرفانیان نوشته شده است.

درباره کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است

مادر جوانی که روزهای جوانی‌اش به داغ جگرگوشه‌هایش گذشت و خم به ابرو نیاورد. شیرزنی توصیف‌نشدنی که در صفحات این کتاب فقط گوشه‌هایی از صبر زینب گونه‌اش به تصویر کشیده شده است. مادری نمونه که علاوه بر تقدیم سه فرزند خود، افتخاری همسری جانباز دوران دفاع مقدس را دارد. اولین شهید این خانواده شهید داود خالقی‌پور، متولد 1344 است که در سال 1362 طی عملیات خیبر در جزیره مجنون به فیض شهادت نائل آمد. دو شهید دیگر این خانواده نیز رسول و علیرضا متولدین 1346 و 1350 بودند که به طور هم‌زمان در سال 1367 در منطقه شلمچه، عملیات پاسگاه زید در آغوش یکدیگر آسمانی شدند.

 خواندن کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی شهدا پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است

کنار تابوت زانو زدم. پوستش از شیمیایی مُلتهب و تن سفیدش پر از دانه‌های ریز قرمز بود. مثل وقتی که سرخک گرفت. به پوستش دست کشیدم. زخم ترکش‌های زبر. چقدر حرف برای گفتن داشتم. به صورتش دست کشیدم. سرمای تنش در جانم خزید. چرا قدر پسرم را ندانستم؟ تاچشم بر هم زدم، از پیشمان رفت. من ماندم و حسرتی که دلم را می‌سوزاند. دستش را در دستم گرفتم. موهایش را نوازش کردم. صورتم را نزدیکش می‌بردم و عقب می‌آوردم. حرف می‌زدم و گریه می‌کردم. ساکت می‌شدم و نگاهش می‌کردم. می‌بوییدم و می‌بوسیدمش. همه تنش را لمس کردم. ذره‌ذره داوود را به‌خاطر می‌سپردم.