ساحران - داستان های کوتاه جهان 21

دو روز بود که ویلکینز و گلدباوم اردوگاه را ترک کرده بودند.آن ها بیهوده در تلاش بودند تا گویش ساکنان دهکده ی سیریونوی شرقی را ضبط کنند. مردمی که آن طرف رودخانه به فاصله ده کیلومتری اردوی آنها و سیریرنوی غربی زندگی می کردند،وقتی دیدند دود به هوا بلند شده بلافاصله در صدد برگشتن بر آمدند.دود غلیظ و سیاه بود به نرمی در آسمان غروب بالا می رفت،و درست از جایی بلند می شد که آن ها به کمک بومیان آلونک ها یی از چوب و حصیر برای خودشان درست کرده بودند.ظرف کمتر از یک ساعت به کرانه رود رسیدند،با مکافات از آب گل آلود عبور کردند،و بعد فاجعه را دیدند. چیزی از اردوگاهشان باقی نمانده بود به جز خلواره های مشتعل،تکه های فلز،خاکستر،و بقایای نیم سوز متعلقاتشان...