الیور تویست

نوانخانه مکان خوبی برای مردمان فقیر بود. آن ها حق انتخاب داشتند که با در نوانخانه بمانند و بر اثر فقر غذایی به تدریج بمیرند یا در آنجا زندگی نکنند و سریع تر از گرسنگی تلف شوند.
الیور یتیمی بی پناه است که هیچ کس نمی دانست چه اتفاقاتی در خیابان های خطرناک لندن قرن نوزدهم در انتظار اوست. او پس از خلاصی از نوانخانه، در چنگ سارقان حرفه ای افتاد، اما با ورود افرادی پاک طینت به قاب زندگی اش، سرنوشت روی دیگر خود را به او نشان داد، و این بالا و پست همان حقیقت همیشگی زندگی است.