تحلیل عملیات روانی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران: بررسی موردی پرونده هسته ای عملیات روانی بخشی حیاتی از فعالیت‌های گسترده سیاسی، اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی ایالات متحده به شمار می‌آید. از منظر ایالات متحده عملیات روانی به صورت اطلاعات اثرگذار منتقل می‌شود و در زمان جنگ و صلح به منظور آگاه‌سازی و اثرگذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در صورتی که عملیات روانی به درستی به کار رود می‌تواند با تضعیف روحیه دشمن، به تقویت مواضع نیروهای خودی پرداخته و موفقیت را در اتخاذ سیاستها مشاهده کرد. عملیات روانی با تضعیف روحیه و همین ‌طور کم کردن قابلیت نیروهای دشمن می‌تواند از تهاجم آنها جلوگیری نموده و بین نیروهای آنها اختلاف و ناراحتی ایجاد کند و در نهایت آنها را وادار به تسلیم نماید. ایالات متحده آمریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی ایران با توجه به اصول و شیوه‌های عملیات روانی به عنوان شاخص‌ترین مؤلفه اثرگذار در روند پرونده هسته‌ای توجه ویژه دارد. این موضوع سبب افزایش هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و نیز محدودیت در زمینه‌ای تکنولوژیکی برای جمهوری اسلامی ایران شده است. با عنایت به مخاطرات و تهدیدات عملیات روانی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، آگاهی از شیوه‌های نوین بکارگیری دستگاه عملیات روانی برای مقابله با آن و جهت دهی افکار عمومی در درک واقعی ارزش‌ها و مفاهیم مربوطه حائز اهمیت است. نگارنده در این تحقیق به دنبال یافتن پاسخ برای این سؤال اصلی است که: تحلیل عملیات روانی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران در پرونده هسته‌ای چیست؟ و همچنین در این تحقیق به سؤالات فرعی زیر نیز پاسخ داده شده است: سابقه تاریخی استفاده از عملیات ‌روانی در استراتژی آمریکا چیست؟ وجوه افتراق و اشتراک عملیات روانی نسبت به سایر موارد هم خانواده کدام است؟ سابقه تاریخی فعالیتهای هسته‌ای ایران چیست؟ نظریه راهنمای تحلیل عملیات روانی آمریکا کدام است؟ روش‌ها و شیوه‌های عملیات روانی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران کدام است؟ اهداف تحقیق در دو بعد نظری و کاربردی قابل تصور است: الف) اهداف نظری: یک. توصیف ابعاد عملیات روانی آمریکا به جهت فهم دقیق سناریوهای عملیات روانی آمریکا و سایر مخالفان در موارد مشابه. ب) اهداف کاربردی: یک، شناسایی ظرفیت‌ها و چالش‌های پیش روی جمهوری اسلامی ایران از منظر راهبردی در موضوع عملیات روانی آمریکا و ایجاد بستری برای مقابله و بهره برداری از نقاط ضعف دشمن. دو، به دست آوردن سطح مناسبی از تحلیل در خصوص ادبیات جنگ روانی و ایجاد نمودن بستر علمی برای مطالعه موضوعی در حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل. سه، شناسایی نقاط ضعف و قوت آمریکا و ایران برای طرح پروژه‌های آتی در ضمینه عملیات روانی در سایر حوزه‌های علوم انسانی و مطالعات سیاسی کتاب از شش فصل تشکیل شده است. در فصل اول با عنوان «کلیات» پیرامون تعریف مساله و بیان سؤالهای اصلی تحقیق؛ سابقه و ضرورت انجام تحقیق فرضیه و هدف؛ و کاربردهای متصور از تحقیق و روش انجام آن بحث شده است. در فصل دوم با عنوان «تاریخچه عملیات روانی در عمل» پیرامون تحول عملیات روانی از دوران باستان تا انقلاب آمریکا؛ تحول عملیات روانی در دوران جنگ جهانی اول و دوم، عملیات روانی در دوران جنگ سرد و ویژگی‌های عملیات روانی در دوران بعد از جنگ سرد بحث شده است. فصل سوم با عنوان «مفهوم‌شناسی عملیات روانی» در مورد تحول مفهومی عملیات روانی و مفاهیم هم خانواده با عملیات روانی بحث شده است. فصل چهارم با عنوان «تاریخچه فعالیت‌های هسته‌ای ایران» پیرامون دوره قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حقوق هسته‌ای ایران و مواضع 1+5 بحث شده است. در فصل پنجم پیرامون ادبیات نظری تحقیق بحث شده است. در فصل ششم با عنوان «شیوه‌های عملیات‌ روانی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران» پیرامون جایگاه عملیات روانی در استراتژی امنیتی ایالات متحده، روش‌های اعمال عملیات روانی آمریکا علیه ایران، محورهای عملیات روانی آمریکا علیه ایران و ابزارهای مکمل آمریکا برای تأثیرگذاری مطلوب‌تر جنگ روانی علیه ایران‌ بحث شده است.