روایت بحران هستهای ایران: ناگفته های یک دیپلمات روایت بحران هستهای ایران؛ ناگفتههای یک دیپلمات» یک تاریخچه معاصر و نخستین گزارش ایرانی همراه با جزئیات است که کشاکش دیپلماتیک ایران و طرفین مذاکره آن را در جریان بحران هستهای ایران از سال 1381 به تصویر میکشد. در آن تاریخ، خبرگزاریها این خبر را منتشر کردند که تهران مخفیانه در حال ساخت تاسیساتی برای غنیسازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم است. روایتی که موسویان ارائه میدهد، با بهرهگیری از تحقیقات گسترده و دسته اول، مصالح ایرانی مورد نیاز را به آنچه تاریخ از این وقایع نیت کرده است، اضافه میکند. «روایت بحران هستهای ایران؛ ناگفتههای یک دیپلمات»، یک «سرگذشت» نیز هست. موسویان از سال 1376 تا سال 1384 مسئول کمیته روابط خارجی شورای عالی امنیت ملی ایران بوده است. زندهترین بخشهای این سرگذشت، وقایع مربوط به بازداشت و بازجویی موسویان را بازگو میکند. وی در سال 1386 به اتهام جاسوسی بازداشت شد. این کتاب در عین حال، اثری تحلیلی محسوب میشود، موسویان بارها به گذشته بازمیگردد و چالشهای فراروی دولت ایران و نیز گزینههای مورد بررسی ایران را در مواجهه با چالشها ترسیم میکند، او سیاستها و اقدامات دیپلماتیک ایالات متحده، انگلستان، فرانسه، آلمان، روسیه، چین و سایر بازیگران را مورد تحلیل و بررسی قرار میدهد. تحلیلهای موسویان تحولات آینده را نیز در برمیگیرد؛ زیرا او مضرات و منافع بالقوه گزینههای پیش روی ایران و طرفهای مقابل را مورد مداقه قرار میدهد. او این عمل را با هدف حل بحران هستهای ایران و ترمیم هرچه بیشتر روابط میان ایران و جامعه بینالمللی انجام میدهد. سرفصلهای این کتاب عبارتند: «ریشههای تاریخی و سیر توسعه تدریجی برنامه هستهای ایران»، «نخستین بحران وقایع و اتفاقهای پیش از صدور نخستین قطعنامه آژانس بینالمللی انرژی (مهر)»، «از تهران تا پاریس»، «از توافق پاریس تا انتخابات ریاست جمهوری سال»، «دوران لاریجانی؛ منافع، رویکردها و شعارهای سیاسی متفاوت»، «به سوی شورای امنیت؛ شورای حکام آژانس پرونده ایران را به شورای امنیت ارجاع میدهد»، «ورود مجدد شورای امنیت به موضوع و شرایط جدید داخلی»، «ایران تنها؛ دوران جلیلی»، «ورود مجدد شورای امنیت به موضوع و شرایط جدید داخلی»، «ایران تنها؛ دوران جلیلی»، «ورود امریکا به موضوع هستهای»، «وخیمتر شدن بحران»، «نتیجهگیری، مقایسه سیاستهای هستهای خاتمی و احمدینژاد» و «سخن پایانی؛ از ژنو تا لوزان»