مارتین هایدگر (1976 - 1889 م.) را بزرگترین فیلسوف آلمانی معاصر دانستهاند که در تفکّر فلسفی قرن 20 م. نفوذ فراوان کرده است. هایدگر فلسفه را در شهر فرایبورگ فرا گرفت و تحت تأثیر ادموند هوسرل و فلسفۀ پدیدارشناسی او واقع شد. هایدگر در 1923 م. در ماربورگ به مقام استادی در فلسفه رسید و در 1927 م. قسمت اوّل کتاب هستی و زمان را منتشر ساخت که معروفترین اثر فلسفی او می باشد. آثار مهم او عبارتاند از: مابعدالطبیعه چیست؟؛ دربارۀ ذات حقیقت؛ مبدأ اثر هنری؛ درباب اومانیسم؛ پرسش از فناوری؛ ماهیت زبان، و پایان فلسفه. دربارۀ هایدگر عقاید و آرا مختلف است. عدّهای او را مبدع فلسفۀ نو می دانند، عدّه ای به جهت غموض افکار و صعوبت فهم اندیشهاش اصلا او را فیلسوف نمی دانند، و عدّه ای نیز او را شاعر و زبانشناس میدانند. اساس فلسفۀ هایدگر بر وجود و علم الوجود است امّا او وجود را همچون فیلسوفان گذشته (از افلاطون تا زمان معاصر) در نظر نمیگیرد و آن را ذات و جوهر و حتی موجود نمیداند. والتر بیمل در این کتاب کوشیده است اندیشههای هایدگر را از دل آثارش بیرون بکشد و نوری بر صحنۀ اختلاف نظرها بتاباند.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» میباشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir