بر جاده‌های آبی سرخ

کتاب بر جاده‌های آبی سرخ اثر نادر ابراهیمی رمانی تاریخی و حماسی است که بر اساس زندگی واقعی میرمهنا دغابی، دلاور و سردار دریایی ایرانی خطه جنوب ایران نوشته شده است. میرمهنا از قبیله عرب زعاب و ساکن بندر ریگ بود که در دوران حکومت زندیه می‌زیست و با متجاوزان هلندی که قصد تصرف جزیره خارک و مناطق جنوبی ایران را داشتند، مبارزه کرد و آن‌ها را بیرون راند. نادر ابراهیمی در این کتاب با بهره‌گیری از مستندات تاریخی و تخیل ادبی، داستان زندگی میرمهنا را روایت می‌کند؛ شخصیتی که نه تنها پهلوان و مجاهدی دلاور بلکه انسانی عارف و متعهد به وطن است. میرمهنا در برابر بیگانگان گردن‌کش و در برابر مردم مهربان و بذله‌گو است و با همدلی اهالی بندر ریگ، حماسه‌های بزرگی رقم می‌زند. رمان در فضایی تاریخی و سیاسی، تصویرگر مبارزات مردمی علیه استعمار و خیانت داخلی است و نادر ابراهیمی با قلمی مسحورکننده و زبانی شاعرانه، روح حماسه و غیرت ایرانی را در دل خواننده زنده می‌کند. کتاب علاوه بر روایت تاریخی، به مفاهیمی چون وطن‌پرستی حقیقی، آزادی، مسئولیت فردی و معنای انسانیت می‌پردازد. این اثر از نظر سبک نوشتاری، شخصیت‌پردازی قوی، فضاسازی جذاب و موقعیت‌های داستانی استادانه، خواننده را تا پایان همراه خود می‌کند و حسرت پایان ناتمام زندگی میرمهنا را در دل مخاطب برمی‌انگیزد. کتاب «بر جاده‌های آبی سرخ» اثری است که علاوه بر روایت یک قهرمان ملی مغفول مانده، به بازخوانی و زنده نگه داشتن روح مقاومت، غیرت و عشق به وطن در تاریخ ایران می‌پردازد و برای هر خواننده‌ای که به تاریخ و فرهنگ ایران علاقه دارد، خواندنی و الهام‌بخش است.

خواندن کتاب بر جاده‌های آبی سرخ را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات تاریخی و حماسی که دوست دارند داستان‌هایی واقعی و مستند از قهرمانان کمتر شناخته‌شده تاریخ ایران، به ویژه در دوره زندیه و جنوب کشور، بخوانند. کسانی که به موضوعات مقاومت در برابر استعمار، وطن‌پرستی و مبارزه با بیگانگان علاقه‌مندند و می‌خواهند با روایت‌های مستند و شاعرانه از این مفاهیم آشنا شوند. مخاطبانی که به فضاسازی دقیق و روایت‌های چندلایه با ترکیبی از زبان شاعرانه، رسمی و طنزآمیز علاقه دارند و می‌خواهند تجربه‌ای عمیق و جذاب از تاریخ ایران داشته باشند. خوانندگانی که می‌خواهند با فرهنگ، جغرافیا و تاریخ جنوب ایران آشنا شوند و تصویری زنده از زندگی مردم و مبارزات آن‌ها در برابر استعمارگران بیابند. کسانی که به دنبال کتابی با شخصیت‌پردازی قوی و روایت‌های دیالوگ‌محور هستند که هم جنبه‌های تاریخی و هم انسانی را به خوبی پوشش می‌دهد. پژوهشگران و دانشجویان رشته‌های تاریخ، ادبیات و مطالعات فرهنگی که به دنبال منبعی مستند و در عین حال داستانی برای شناخت بهتر دوره زندیه و مقاومت‌های مردمی در جنوب ایران هستند. این کتاب به دلیل ترکیب مستندات تاریخی و نثر شاعرانه و حماسی، برای خوانندگانی که به دنبال داستانی الهام‌بخش و در عین حال دقیق درباره قهرمانان واقعی ایران و مبارزات آن‌ها هستند، بسیار مناسب است.

در بخشی از کتاب بر جاده‌های آبی سرخ می‌خوانیم

باز، نیمه شب از آن نیمه شب‌های میرمهنا بود؛ و مهتاب، مهتاب میرمهنا؛ و دریا، دریای میرمهنا، وجنون... باز، قصّه، قصّهٔ بی‌تابی و بی‌خوابی میرمهنا بود و پناه بردنش به ساحل بی‌تاب و بی‌خواب ریگ، و جنون، که با عشق، هیچ فاصله نداشت. __ خدایا! سالهاست که با پای برهنه، به این قدک کهنه رضا داده‌ام. همین، تنها همین را برایم باقی بگذار تا پیش روی دوستانم خجلت‌زده نشوم و پوزخند پنهان مردمان را احساس نکنم! خدایا! کاری کن که حتّی بداندیش‌ترین آدم‌ها نیز نتوانند مرا به مدارای با دشمنان امّت و ملّت، و به خودخواهی، لذّتْ خواهی، و مقامْ خواهی متّهم کنند. خدایا! توان خیانت کردن به مردم را از من بگیر! توان دل بستن به مال، دل بستن به زن، و بیشتر خواستن را از من بگیر! من به راه مردان تو می‌روم. این راه را چندان ناهموار و دشوار مکن که از پا درآیم. دستم بگیر که محتاج دستگیری توام! خدایا! رضایت وجدان می‌خواهم، نه رضایت خویشان و دوستان. خداوندا! کینه‌ام را به دشمنان سرزمینم عمیق‌تر کن، زبانم را تیزتر کن، پایم را استوارتر کن، زبونی‌ام را کمتر کن، شاید بتوانم سنگی از کوه سنگی درد‌های مردم بردارم و باری از بار عظیم غم های‌شان بکاهم! خدایا! بیکاره‌ام مکن، بی‌مصرفم مکن، عیاشم مکن، ورّاجم مکن، بهانه گیرم مکن، خودْباورم مکن، اسیر تنم مکن، پیش فرزندان سرزمینم سرافکنده و سرشکسته‌ام مکن، در به درم کن امّا دلبسته به زر و زیورم مکن! خدایا! کاری مکن که کودکان، آنگاه که از مادران و پدران خود می‌پرسند: «این میرمهنا، برای مردم ما چه کرده است؟ » هیچکس هیچ داستانی برای گفتن نداشته باشد! خداوندا! اگر داشتن همین تن پوش کهنه، ذلیل داشتنم می‌کند، ندارم کن! اگر کاشتنْ اسیر چیدنم می‌کند، بیکارم کن! اگر‌اندیشهٔ خیانت به یارانْ بر سرم افتاد، بر سر دارم کن! اگر به لحظهٔ غفلتی درأفتادم، پیش از سقوط، هشیارم کن! اگر رنج بیماران، دقیقه‌یی از دلم بیرون رفت، سخت و بی‌ترحّم، بیمارم کن! اگر مهر خردسالان از قلب مغلوبم گریخت، به عذاب الیم گرفتارم کن! خداوندا! خوارم کن امّا مردمْ آزارم مکن! خدایا! خوف از ظالم را در من بمیران و توان آن عطایم کن که تخت سینهٔ ناکسان بکوبم __ بی‌ترس از عواقب هراس انگیزش! خداوندگارا! التماس‌هایم را در این شب‌های اضطراب بشنو! فروغ آرام بخش نگاهم باش روشنی دلنشین راهم باش سوز و گرمی خالصانهٔ آهم باش! خداوندا!