جنگ دوست داشتنی (خاطرات سعید تاجیک)

کتاب جنگ دوست داشتنی (خاطرات سعید تاجیک) کتاب‌ حاضر خاطرات سعید تاجیک، نویسنده جوان و رزمنده جبهه‌های ‌جنوب است که در دوران جنگ تحمیلی تحریر شده‏اند اما انتشار آن تاکنون به تعویق افتاده. سعید تاجیک لحظه‌هایی را در جنگ به تصویر می‌کشد که کمتر در دید دیگران به‌ویژه خبرنگاران داخلی و خارجی آمده است. وی در جنگ به خلق آدمیانی می‌پردازد که عینیت داشته و اکنون شبه اسطوره می‌نمایند، مردان بزرگی که همگی در آفرینش قصه‌های او نقش یکسان دارند، شهید همت و باکری برای او فرماندهانی هستند که تاریخ این مرز و بوم فقط می‌تواند در این دیار بپرورد. تاجیک تلاش می‌کند در این کتاب چهره آنان را زیبا بنماید. این کتاب حاوی خاطرات اغلب طنز‌آمیز و شوخ‌طبعانه درباره حضور وی در جبهه‌های جنگ هشت‌ساله است. او با استفاده از ذهن توانمند خود بدون داشتن یادداشت روزانه، جزئیات مربوط به حوادث و شخصیت‌ها را به یاد آورده و با زبانی طنزآمیز به رشته کلام‌ کشیده است که انصافا در اغلب موارد در این امر موفق بوده است. در میان خاطرات وی، هم طنزهای مبتنی بر موقعیت طنز‌آمیز و هم طنزهایی که مبتنی بر ظرفیت‌های زبانی هستند، وجود دارد و تلفیق این دو شیوه، کتاب او را خواندنی و ارزشمند کرده است. خاطره‌گویی‌های او در باره کسانی است‌که قدیس نبودند، از همین مردم و از نقاط فقیر‌نشین شهر برخاسته بودند و مثل همه ما زندگی می‌کردند. قسمتی از کتاب :دو، سه ماهی از عملیات بدر می‌گذشت. در این مدت کارم نقاشی ساختمان بود. دلم برای منطقه تنگ شده بود. یک روز سر‌کار نرفتم و رفتم تا بچه‌ها را ببینم. یکی، دو نفرشان را دیدم. گفتند: خبری نیست. یک روز با موتور‌گازی پدرم رفتم سراغ سید‌ناصر. وقتی او را دیدم پرسیدم: از سیدمحمدرضا چه‌خبر؟ دلم برایش تنگ شده. گفت: توی پل‌چوبی مسئول صدور دفترچه برای پاسدار وظیفه‌هاست. گفتم عالی شد برای خدمت می‌روم پیش‌ او. یکی، دو روز بعد برای گرفتن دفترچه خدمت به پل چوبی رفتم. صفحه 235