مهرنجون

کتاب «مهرنجون» روایت خواندنی و مستند خاطرات محمد محمودی نورآبادی، رزمنده‌ی نوجوان و پرشور دوران جنگ تحمیلی است که با نگاهی صادقانه و طنزآمیز از حضورش در جبهه‌ها می‌گوید. این کتاب زندگی‌نامه‌ای معاصر و جذاب است که از دل صحنه‌های سخت نبرد و سختی‌های زمان جنگ، روایت‌هایی ماندگار و آکنده از احساس، امید و دلاوری را رقم می‌زند. کتاب «مهرنجون» هدیه‌ای ماندگار به حافظه‌ی جمعی و ادبیات دفاع مقدس ایران است که خواندن آن تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برای مخاطب رقم می‌زند.

درباره کتاب «مهرنجون»

محمد محمودی نورآبادی، راوی مستقیم جنگ تحمیلی و رزمنده‌ای که در نوجوانی به جبهه‌ها رفت، در کتاب «مهرنجون» گوشه‌هایی از تجربه‌های شخصی خود را به رشته تحریر درآورده است. این اثر نه تنها یک سند تاریخی از جنگ هشت ساله بلکه یک زندگی‌نامه‌ی خواندنی و پرکشش است که با زبان ساده و طنزی لطیف، خواننده را به دنیای سخت و درعین‌حال انسانی رزمندگان می‌برد. نویسنده با شروعی از قصه‌ی تغییر تاریخ شناسنامه‌اش تا نوجوانی که بر خلاف محدودیت‌های قانونی، با قهر و دلاوری به میدان جنگ می‌رود داستانش را پیش می‌برد. وی در کنار شرح حضور سخت و دشوار خود در جبهه، از شهدا و رزمندگان گمنامی سخن می‌گوید که کمتر نامشان در کتاب‌های دیگر آمده است. تصویری زنده از فرهنگ و فضایی ارائه می‌دهد که جوانان را به ایثار و جانفشانی دعوت می‌کرد. وجه تمایز این کتاب با بسیاری از آثار مشابه، امانت‌داری نویسنده در روایت واقعیات و پرهیز از اغراق است؛ هربار که از جنگ و نبرد می‌گوید، واقعیت‌ها را به شیوه‌ای ساده و همراه با نثری پویا و تاثیرگذار بیان می‌کند. لحن طنز در دل موقعیت‌های بغرنج، شیرینی و جذابیت خواندن کتاب را دوچندان کرده است.
چرا باید کتاب «مهرنجون» را بخوانید؟
امروزه با گذشت چند دهه از جنگ تحمیلی، جوانان نسل جدید کمتر با واقعیت‌های دفاع مقدس آشنا هستند و اغلب با نگاه‌های خشک تاریخی فاصله دارند. «مهرنجون» این فاصله را می‌پوشاند و جنگ را نه به شکل کتاب‌های قطور و سنگین، بلکه با زبان زندگی و داستانی شخصی، برای آنها زنده و ملموس می‌کند. اگر تاکنون به دنبال کتابی بوده‌اید که هم ارزش‌های تاریخی را حفظ کند، هم از نگاه شخصی و انسانی و هم با زبان ادبی و در عین حال ساده و طنزآمیز روایت شود، «مهرنجون» بهترین انتخاب است. کتاب «مهرنجون» هم زندگی یک رزمنده نوجوان و هم فضای اجتماعی و فرهنگی آن سال‌ها را برای خواننده بازسازی می‌کند و تصویری واقعی از نحوه‌ی فداکاری و مردانگی ایرانیان در آن دوران ارائه می‌دهد. کتابی معتبر، درس‌آموز و جذاب که هم برای پژوهشگران ارزشمند است و هم برای مخاطبان عام سلیقه‌مند، کتابی دلنشین است.

خواندن کتاب «مهرنجون» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات دفاع مقدس و زندگی‌نامه‌های رزمندگان، پژوهشگران و دانشجویان تاریخ معاصر و مطالعات جنگ تحمیلی، نوجوانان و جوانانی که می‌خواهند با زبانی ساده و گیرا، حقیقت‌های جنگ را بشناسند، تمام کسانی که به دنبال کتابی مستند و در عین حال روان، خودمانی و دلنشین درباره جنگ هستند و دوستداران ادبیات داستانی و خاطره‌نگاری همراه با نثری طنزآمیز و تاثیرگذار.

در بخشی از کتاب «مهرنجون» می‌خوانیم

چهار روز اقامت در شیراز حال همه را گرفته بود. رفتن به داخل شهر غدغن بود و ما فقط می‌توانستیم تا حرم شاهچراغ برویم. گاهی هم نبش بازار کنار مسجد، از ساندویچی «یکتا» سوسیس بندری می‌گرفتیم، دندان می‌زدیم، بعد یک دست به کمر، ته‌مانده نوشابه را تا قطره آخر بالا می‌رفتیم. دیگر از کابوس پذیرفته نشدن و بازگشت به روستا بیرون آمده بودم. فقط گاهی دلم برای خانه و به‌خصوص عباس تنگ می‌شد. این را به حساب همان کم‌تحرکی توی مسجد می‌گذاشتم و فکر می‌کردم اگر به جبهه بروم و درگیر کارهای آموزش و جنگ بشوم، مجالی برای فکر کردن به روستا و دوستان و برادر کوچکم نخواهم یافت. از آن طرف عبدالرسول در آب‌باریک شیراز بود و من هر چقدر فکر می‌کردم، راهی که حضورمان را در شیراز به او اطلاع دهم، نمی‌یافتم. فقط یک شماره تلفن از او داشتم که هر بار زنگ زدم، کسی جواب نداد. آن چند روز فقط یک بار دوست ییلاقی‌ام، اکبر براتی، که از من جلو افتاده بود و در دبیرستان عشایری درس می‌خواند، به دیدار ما آمد؛ دیداری که برای من و نعمت مسرت‌بخش بود.