راز پیوند عاشورا و مهدویت

کتاب «راز پیوند عاشورا و مهدویت» نوشته محمد پاشایی اثری ارزشمند است که شامل مجموعه‌ای از تحلیل‌ها و مباحثی عمیق درباره هم‌ترازی دو واقعه تاریخی و مهم در اسلام می‌باشد. این کتاب به‌طور خاص برای ایام روضه‌خوانی محرم سال 1434 هجری‌قمری تدوین گردیده و تحت عنوان (راز پیوند عاشورا و مهدویت در زیارت عاشورا) برای دانشجویان و پژوهشگران ارائه شده است. 

درباره کتاب راز پیوند عاشورا و مهدویت

کتاب با یک مقدمه تأمل‌برانگیز آغاز می‌شود که در آن به شایستگی به تأثیر فوق‌العاده حوادث عاشورا و مهدویت در تاریخ اسلام پرداخته شده و رمز و راز این ارتباط تنگاتنگ نیز به‌خوبی روشن می‌شود. در فصل نخست، نویسنده بر اهمیت و مقام رفیع زیارت عاشورا در آموزه‌های اسلامی تأکید کرده و جنبه‌های مختلف سندی آن را به صورت دقیق مورد تبیین قرار می‌دهد. همچنین در این بخش فلسفه لعن موجود در زیارت عاشورا و برخی شبهات مرتبط را واکاوی می‌کند. سپس در فصل دوم، با استناد به فقرات متعدد زیارت عاشورا، به گزاره‌های مشترک عاشورا و مهدویت پرداخته و سعی می‌کند تا رابطه این دو واقعه را عمیق‌تر تحلیل نماید. در این فصل، شبهات دیگر نیز بررسی و با نگاهی دقیق به آن‌ها پاسخ داده می‌شود. در فصل پایانی، کتاب به بررسی کارکردهای اجتماعی، سیاسی، دینی، اخلاقی عاشورا و مهدویت می‌پردازد و عظمت یاران امام حسین (علیه السلام) و امام مهدی (عجل‌الله فرجه) را در ابعاد مختلف تبیین می‌کند.

خواندن کتاب راز پیوند عاشورا و مهدویت را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به تمامی افرادی که به دنبال درک صحیح‌تری از مفاهیم زیارت عاشورا و ارتباط آن با مهدویت هستند، به‌ویژه کسانی که در راستای پژوهش‌های دینی و تاریخی فعالیت می‌کنند، پیشنهاد می‌شود. همچنین، دانشجویان، محققان و افرادی که در جستجوی پیوندهای عمیق‌تری بین عقاید اسلامی و واقعیت‌های تاریخی هستند، می‌توانند از این اثر بهره‌برداری نمایند. «راز پیوند عاشورا و مهدویت» با ارائه نگاهی نو و عمیق به عاشورا و مهدویت، دریچه‌ای جدید به سوی فهم بهتر این مقولات بنیادین می‌گشاید.

در بخشی از کتاب راز پیوند عاشورا و مهدویت می‌خوانیم:

تأمل در سخنان ارزشمند معصومان (علیهم‌السلام) در فضیلت (زیارت عاشورا) و توصیه و تأکید فراوان آن بزرگواران به شیعیان بر مداومت این زیارت (که از جملۀ آن‌ها توصیۀ امام زمان (عجل‌الله فرجه) به سید رشتی است که داستان آن در مفاتیح‌الجنان آمده است)، بیان‌گرِ نقش سازنده و میزان اثرگذاری آن در جامعه و نیز زنده نگه‌داشتن مکتب شهادت و فرهنگ اصیل عاشورا جهت زمینه‌سازی حکومت حضرت مهدی (عجل‌الله فرجه) است. بدین جهت است که زیارت اباعبدالله‌الحسین (علیه السلام) نسبت به زیارت سایر معصومان (علیهم‌السلام)، حتی جدّ بزرگوارش رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و پدر گرامی‌اش امیرالمؤمنین (علیه السلام)، تا این حد مورد توجه و توصیه قرار گرفته است. در روایات آمده است: ابوحمزه ثمالی می‌گوید: از امام زین‌العابدین (علیه السلام) درباره زیارت پدر بزرگوارش اباعبدالله‌الحسین (علیه السلام) پرسیدم. فرمود: (او را هر روز زیارت کن و اگر نتوانستی هر هفته و اگر نتوانستی هر ماه. هر کس او را زیارت نکند، حقّ پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) را خوار شمرده است.) علقمة بن محمد حضرمی نیز می‌گوید: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم: مرا دعایی تعلیم بده که در این روز (عاشورا) هرگاه خواستم او را زیارت کنم، آن را بخوانم و دعایی هم برای زمانی که او را از دور زیارت کنم. امام (علیه السلام) فرمود: ای علقمه! با اشاره به او سلام می دهی، سپس دو رکعت نماز می خوانی، آن گاه این سخن (زیارت عاشورا) را می‌گویی که اگر بگویی، دعایی را که فرشتگانِ زائر حسین (علیه السلام) می‌کنند، کرده‌ای و خداوند برایت یک‌صد هزار هزار درجه می‌نویسد و تو مانند شهید در کنار حسین (علیه السلام) هستی تا آن‌جا که در درجاتشان، با ایشان شریک هستی و جز میان شهیدانی که با او شهید شدند، شناخته نمی‌شوی، و پاداش زیارتِ هر پیامبر و فرستاده‌ای و زیارتِ هر کس که حسین (علیه السلام) را از روز شهادتش زیارت کرده برای تو نوشته می‌شود که بر او و اهل‌بیتش سلام باد!