سه راه سرگردون او در این رمان 254 صفحه‌ای به فساد دستگاه اداری پرداخته و سعی کرده از کلیشه‌های رایج در فضای ادبیات داستانی پرهیز کند و خواننده را در یک موقعیت جدید قرار دهد. رمان «سه راه سرگردون» رمان روزگار ما است و رضا رسولی با دغدغه‌ای که در مسائل اجتماعی دارد سراغ موضوعی رفته که خواننده را جذب کند. در بخشی از این کتاب آمده است: «کیان خودش را رساند کنار صادقی: چه کار می‌کنید خانم؟ این پارک نوسازه … هنوز لبه پرتگاهش رو نرده کشی نکردن. می‌دونید اگه پاتون سُر بخوره و پرت بشین چی می‌شه؟ – چی می‌شه؟ براتون مهمه؟ صادقی عینکش را برداشت. لب‌هایش شروع کردند به لرزیدن. یه زن تنها، تو این شهر پُر از گرگ. هر روز لب پرتگاهه… باید لحظه به لحظه مواظب باشه تا کسی هلش نده یا نکشدش پایین. دو سه قطره اشک، گونه‌هایش را به بازی گرفتند و سُر خوردند تا زیر چانه‌اش. زل زد به کیان. پهنای صورتش را پاک کرد و پرسید: واقعا این رو می‌دونستید؟ لب‌های کیان، همدیگر را می‌جویدند. صادقی آهش رو قورت داد و لبه کت کیان را گرفت و گفت: اون وقت با وجود این همه پرتگاه، نمی‌خوایید کنار این زن که چیزی هم ازتون نمی‌خواد، باشید؟» رسولی، نویسنده این کتاب از اعضای هیات مدیره انجمن قلم ایرانیان است و در جشنواره‌های ادبی مختلف به‌ عنوان داور و دبیر حضور داشته است. او تاکنون بیش از ده عنوان کتاب منتشر کرده و رمان «سه راه سرگردون» بخش اول از سه‌گانه «کیان» است که در حال و هوایی متفاوت روایت شده است.